1. Obowiązek zamiast zachęty Przekraczając szkolne mury czasem słyszy się słowa „to teraz koniec zabawy, teraz będziemy pracować!”. Szkoła i nauka są obowiązkiem – sprawdziany, kartkówki, zadania domowe są obowiązkowe! Uczeń ma obowiązek uczęszczać na lekcje, nawet jeśli są śmiertelnie nudne. Czasem wręcz ma się wrażenie, że słowo „obowiązkowy” zwalnia z prowadzenia zajęć „ciekawych i interesujących”. Bo przecież uczeń i tak musi w nich uczestniczyć, czy tego chce, czy nie. Tymczasem wiele dobrego można zdziałać, gdy dzieci chcą się uczyć, a nie muszą. „Naszym odkryciem po przejściu na ED (edukacja domowa) jest miłość do historii. Nudne lekcje, słabe oceny – tak wyglądał obraz z zeszłego roku. W tym odkrywamy ciekawe opowieści z dawnych czasów. Syn z chęcią sięga po lektury i z wielkim zaangażowaniem opowiada nam, czego dowiedział się z kolejnej książki. Każdego dnia jego entuzjazm do poznawania nowych rzeczy (nie tylko z historii) utwierdza nas w słuszności podjętej decyzji” – mówi mama ucznia klasy piątek szkoły podstawowej. 2. Zadania domowe Sprawa zadań do domu dzieli rodziców. Część uważa, że to sposób na naukę obowiązkowości i systematyczności, cześć jednak stwierdza, że to szkoła jest miejscem na naukę i coś jest nie tak, jeśli nauka staje się rutyną również w domu rodzinnym. „Gdybyśmy chcieli uczyć dzieci w domu, przeszlibyśmy na Edukację Domową” – mówią niektórzy rodzice. Przeczytaj: Nie dajmy się zadaniom domowym! 3. Oceny zamiast informacji zwrotnej Choć zmiany w ustawie oświatowej dopuszczają stosowanie oceny opisowej na praktycznie każdym etapie edukacji, niewielu nauczycieli ją stosuje. Wymaga to dużo więcej pracy oraz stosowania narzędzi, które pozwolą na przekazanie uczniowi rzeczowej informacji, zamiast „staraj się bardziej” albo „stać cię na więcej”. Ocena cyfrowa nie daje żadnej informacji o tym, co poszło dobrze, a nad czym (i jak) można jeszcze pracować. Często niesie ze sobą rozgoryczenie i poczucie krzywdy, oraz (niestety) odbiera prawo do uczenia się na błędach. „Pierwsza ocena naszego syna to 2. z kartkówki w drugim tygodniu września. On nie wie dlaczego dostał taki stopień, a niechęć do chodzenia do szkoły wzrasta z każdym dniem i każdą nową oceną”. – mówi mama chłopca z klasy czwartej. Przeczytaj: System ocen i wyczerpujących prac domowych – realia w polskiej szkole w najmłodszych klasach 4. Budowanie autorytetu na strachu zamiast mentorstwa Z radością możemy czytać i słuchać wielu miłych opowieści o nauczycielach – partnerach, którzy potrafią słuchać, przyznać się do błędu, a przede wszystkim zarażać pasją. Jednak nie mniej (a raczej więcej) jest historii smutnych: o krzyku, stawianiu do kąta, często krzywdzących i niewybrednych komentarzach, szantażowaniu, a także innych prostych i „skutecznych metodach” pracy z dziećmi. „Już sam fakt stosowania przez Panią czerwonego długopisu wywoływał w mojej córce lęk. Choć nie umiała jeszcze czytać i nie wiedziała co jest tam napisane, bała się pokazać zeszyt, bo obawiała się, że nie będzie to miła wiadomość.” – opowiada mama pierwszoklasistki. [reklama id=”68990″] 5. Dyscyplina Czasem można odnieść wrażenie, że w niektórych szkołach uczeń musi otrzymać zgodę na oddychanie. Czytając regulaminy szkolne czy klasowe wydaję się, że uczęszczają tam roboty a nie kilku-, kilkunastoletnie dzieci. Oczywiście zrozumiałe są potrzeby zachowania stosownego bezpieczeństwa, kultury osobistej i współżycia społecznego. Ale szkoła to jednak nie wojsko, dzieci potrzebują ruchu (swobodnego, nie tylko organizowanych zabaw w ramach lekcji wychowania fizycznego), głośnego śmiechu i swobodnej rozmowy. Poza systemem szkolnych kar, można tez znaleźć takie kwiatki jak „karne kartkówki” jako środki dyscyplinujące „mające na celu wyciszenie i skupienie” (pytanie: kogo?). Powszechne jest również stosowanie odpowiedzialności zbiorowej pod hasłem „klasa była niegrzeczna”, więc klasa nie wyjdzie na spacer albo klasa napisze wspomnianą kartkówkę. „Moja córka należy do tych spokojnych, wręcz cichych dzieci. Już kilka razy pytała mnie, dlaczego dostaje karę za coś, czego nie zrobiła. Chłopcy uderzali się po głowach workami ze strojami na w-f i nie ustawili się w pary na czas, więc cała klasa dostała uwagę z zachowania. I co ja jej mam powiedzieć?” – pyta mama uczennicy klasy czwartej. Przeczytaj: Dyscyplina w szkole – posłuszeństwo czy samokontrola 6. Rywalizacja zamiast współpracy Nikogo już nie dziwi nieskończona ilość konkursów szkolnych. Najlepsza praca plastyczna, najwięcej przeczytanych książek, największa ilość punktów w konkursie matematycznym, przyrodniczym, językowym. Od pierwszej klasy jest podsycana rywalizacja pod hasłem „pracy na własny rachunek”, porównywanie uczniów „na tle klasy”, wyróżnienia dla najlepszych. Wszechobecność standaryzowanych testów zdecydowanie zaburzyła swobodny rozwój talentów i umiejętności współpracy. Liczy się efekt indywidualny, a praca grupowa nadal pozostaje niedoceniana. 7. Źle zorganizowana przestrzeń pozalekcyjna Klasy 1-3 szkoły podstawowej mają prawo do korzystania ze świetlicy szkolnej. To miejsce, które ma być szkolną przestrzenią czasu wolnego, gdzie dzieci mogą nie tylko się wspólnie bawić, ale popracować w ciszy z podręcznikiem. Niestety, te aktywności nie zawsze daje się zrealizować. „Świetlica jest przepełniona, być może ze względu na nieszczęsną reformę i dużo pierwszaków. Jest bardzo głośno, a tak zwaną „cichą świetlicę”, gdzie chętni mieliby czytać książki czy odrabiać prace domowe, zorganizowano tuż obok tej zwyczajnej, więc o ciszy można tylko pomarzyć. Z drugiej strony dzieci, które potrzebują przestrzeni do wyszalenia się, ze względów bezpieczeństwa nie mają takiego miejsca, a nie ma możliwości, aby ktoś zabrał ich na salę gimnastyczną. W niektórych szkołach powstają „sale zabaw”, ale nie jest to jeszcze powszechne” – opowiada mama drugoklasisty. 8. Etykietowanie uczniów Pilne dziewczynki, niegrzeczni chłopcy, uczeń z deficytami, leń, itd. Kiedy już przyklei się komuś łatkę, najczęściej trudno ją odkleić. Już sam fakt nazwania szkolenia „Komunikacja z trudnym uczniem” jasno pokazuje, jak traktowane jest wyzwanie stawiane przed nauczycielem. Takie etykiety to jak samosprawdzająca się przepowiednia. Jeśli nie oczekujemy od dziecka niczego dobrego, bo to „trudny uczeń”, nie ma co oczekiwać po nim zmiany postawy. 9. Presja zajęć dodatkowych W klasie trzeciej pojawia się „sprawdzian trzecioklasisty” w szóstej „sprawdzian szóstoklasisty”, zazwyczaj łączą się z tym dodatkowe (czasem nazywane wręcz obowiązkowymi) zajęcia przed lub po lekcjach objętych podstawą programową. Dodatkowo dobrze byłoby jeszcze brać udział w kółkach zainteresowań, sks no i przygotowaniu do konkursów przedmiotowych. Lista laureatów tak dobrze prezentuje się na stronie szkoły. Choć dla wielu rodziców bogaty wachlarz zajęć dodatkowych stanowi atut szkoły, niektórzy mają zgoła odmienne zdanie. „Mój syn chodził tylko na jedne zajęcia sportowe po lekcjach. Od pewnego czasu mówi, że Pani go co chwilę pyta, dlaczego nie był na zajęciach przygotowujących do sprawdzianu. A on w tym czasie woli pobawić się z kolegami klockami. Nie ma problemów z nauką, nie widzę powodów, dla których ma dodatkową godzinę spędzać nad rozwiązywaniem zadań.” – mówi mama trzecioklasisty. 10. Kontakt z nauczycielem Szczególnie w klasach 1-3, gdy nauczyciel spędza z dzieckiem większą część dnia, przydatny jest stały „kanał kontaktowy”. Oczywiście higienicznym jest oddzielanie pracy zawodowej od czasu rodzinnego, jednak postawa niektórych nauczycieli mówiąca „po pracy jestem osobą prywatną, proszę się ze mną kontaktować w godzinach dyżurów w szkole” nie ułatwia współpracy. W niektórych szkołach działają e-dzienniki, w innych tradycyjne dzienniczki czy zeszyty korespondencji. Niektórzy nauczyciele tworzą specjalne adresy mailowe na potrzeby kontaktu z rodzicami. Dla rodzica pracującego na klasycznym ośmiogodzinnym etacie, kontakt „w godzinach dyżurów” jest praktycznie niemożliwy, gdyż są to często pory w środku dnia. „Nauczyciele mojego syna wielokrotnie wzywali nas, rodziców, na spotkania dotyczące jego zachowania i pracy na lekcjach. Bardzo ciężko było nam wytłumaczyć, że ani ja, ani mąż nie możemy przyjechać do szkoły na godzinę 12 ani 14 i nie wynika to z naszego braku zainteresowania dzieckiem czy próbą utrudniania pracy szkole. Po prostu mamy swoje obowiązki w pracy. Uczestniczymy w zebraniach, jesteśmy pod telefonem, mailem. Proponowaliśmy spotkania po naszej pracy, ale nie spotkało się to ze zrozumieniem. Efekt jest taki, że na rozmowie pojawia się jedno z nas, które w wyznaczonym przez szkołę czasie może wyjść z pracy.” – opowiada mama piątoklasisty. Istnieje wiele szkół, gdzie współpraca uczeń – szkoła – dom rodzinny rozwija się świetnie i wszyscy są z niej zadowoleni. Ale to nadal rzadkość. Coraz więcej rodziców szuka alternatywnych dróg edukacji swoich dzieci. Motywują to zarówno potrzebami związanymi z jakością i formą nauki, ale również doświadczeniami wyniesionymi za szkół, na które przyszło im trafić. Nie ma takiego miejsca, które pasowałoby wszystkim i każdemu. Wybór – to kluczowa kwestia, nie tylko w edukacji. Cytaty pochodzą z rozmów autorki z rodzicami dzieci w wieku szkolnym, z różnych szkół – publicznych i niepublicznych.

Co można zrobić, aby uczniowie polubili szkołę i jak mówić ,żeby dzieci się uczyły oraz jak zachować się w sytuacjach kryzysowych ?Wśród około 200 synonimów pojęcia „szkoły” używanych przez uczniów, zebranych w „Słowniku gwary uczniowskiej”(1991r.) kipi od jadu i żądzy krwi.„Bunkier ,alcatraz, debilówka, getto, kaźnia, kujownia, wytwarzacz nudy, pożeracz czasu , zoo, pańszczyzna, prosektorium” – to tylko nieliczne określenia .Dziwne ,że uczniowie nie podpalają szkół ,lecz po przekroczeniu ich progu przemieniają się w potulne ty nauczycielu ? Nikt nie napisał słownika gwary uczniowskiej. Jak Ty nazywasz szkołę ? Z jakim uczuciem budzisz się co rano ? Jak Ci odpowiada rola „klawisza, piranii, wyżymaczki, mymłona czy drętwiaka”?A może wolisz być „czarodziejem, kagankiem oświaty, apostołem ,dyrygentem” lub ulubionym „sorkiem”?Taki obraz szkoły może się komuś wydawać zbyt karykaturalny. I rzeczywiście jak każda skrajność – nie oddaje istoty rzeczy, upraszcza i może czasem warto spojrzeć w krzywe zwierciadło, by zobaczyć to , co na codzień umyka naszej uwadze i zadać sobie pytanie : Co można zrobić ,aby uczniowie polubili szkołę ? To ona narzuca rytm ich życia ,określa ramy aktywności .Od atmosfery jaka w niej panuje, często należy poczucie sensu własnej pracy .Nauczycielowi, a w tym bardziej uczniowi trudno jest mieć znaczący wpływ na szkołę jako całość. Łatwiej i skuteczniej można coś zmienić w kręgu klasy szkolnej. W klasie uczeń zdobywa większość swoich szkolnych doświadczeń , a od wychowawcy zależy w dużym stopniu ich zadaniem nauczyciela –wychowawcy jest pomaganie w rozwoju., towarzyszenie uczniom w osiąganiu ich celów i we wzmacnianiu umiejętności radzenia sobie z życiem. Jak nauczyciel może wspomagać rozwój ucznia ?Przede wszystkim –odpowiadając na potrzeby ,zainteresowania i problemy dzieci .Jak chcemy, aby uczniowie funkcjonowali na miarę swoich możliwości, dobrze czuli się w szkole ,identyfikowali się z jej celami i wartościami, musimy sprawić ,aby było to miejsce ,w którym mogą zaspokoić swoje chce się czuć bezpiecznie. Wiedzieć ,że otaczający go ludzie darzą go sympatią i zaufaniem, że może wobec nich otwarcie mówić o swoich odczuciach i kłopotach, że w razie potrzeby otrzyma konieczne mu wsparcie. Czuć się wartościowym, zdolnym, akceptowanym i uzyskiwać od innych potwierdzające to przekonanie dowody uznania i aprobaty .Osiągać sukcesy i dzielić się radością z pragnie być z innymi, uczestniczyć we wspólnych działaniach i przeżywać satysfakcję z pełnionych możliwa jest realizacja tych wszystkich potrzeb ucznia w szkole ? Z pewnością nie. Nawet najlepsza rodzina nie jest w stanie tego dokonać. Co jednak nauczyciel może zrobić, aby życie szkolne kojarzyło się uczniom z uczestnictwem w rzeczach ważnych, pożytecznych, a czasem również przyjemnych? Zdaniem Marioli Chomczyńskiej Miliszkiewicz i Doroty Pankowskiej najlepszą metodą i odpowiedzią na postawione wcześniej pytania są ćwiczenia grupowe. Przynoszą one korzyści klasie jako grupie, poszczególnym uczniom oraz do aktywności wszystkich uczniów, ułatwiają wzajemne poznanie , uczą konstruktywnego rozwiązywania konfliktów i problemów, podejmowania decyzji i dzięki ćwiczeniom może odkrywać prywatne oblicze dziecka ,zauważyć bogactwo jego osobowości i lepiej zrozumieć trudności, z którymi się boryka. Również sam nauczyciel ma okazję pokazać sobie jako człowieka , odsłonić trochę swojej prywatności, nadając relacjom z uczniami bardziej osobisty ćwiczenia zawarte są w dwu grupach pod hasłami :I Tworzymy grupy II Tworzymy siebie 1. Przełamanie onieśmielenia 1. Samopoznanie2. Wzajemne poznawanie się 2. Wzmocnienie poczucia własnej 3. Budowanie zaufania wartości4. Doskonalenie komunikacji 3. Ćwiczenie zachowań asertywnych5. Rozwijanie empatii i zrozumienia 4. Samodoskonalenie 6. Integracja i rozwój grupy 5. Radzenie sobie ze stresem6. Rozwijanie twórczości Oto przykłady niektórych ćwiczeń :Przełamanie „Supły”Cele : Ćwiczenia przełamujące onieśmielenie ,rozluźnia. Przebieg:1. Uczestnicy staja blisko siebie w ciasnych kołach ( po 12-15 osób), zamykają oczy i wyciągają do góry Każdy jedna ręką chwyta rękę innej osoby. Druga ręką chwyta rękę kogoś .Uczestnicy otwierają oczy i próbują rozwiązać supeł, nie puszczając rąk .Wzajemne poznawanie się .„Wierszyki z imionami”Cele : Pomoc w zapamiętywaniu imion, Stworzenie okazji do nawiązania kontaktu, Pobudzenie inwencji :Kartki ,długopisyPrzebieg:1. Uczniowie dzielą się na kilkuosobowe grupy 2. Każda grupa ma napisać krótki wierszyk , w którym znajdą się imiona wszystkich członków ich sobie ze stresem.„Absurdalne porównania”Cele : Uświadomienie roli humoru w radzeniu sobie ze :Kartki ,długopisy .Przebieg :1. Uczniowie chwile zastanawiają się i nazywają swój obecny nastrój czy uczucie (np. jestem zmęczony).Każda wymyśla i zapisuje jak najwięcej porównań swojego stanu, doprowadzając je do absurdu. (np. Jestem zmęczony jak górnik po szychcie; jak dwóch górników ; jak cała trzecia zmiana....)Uczniowie odczytują kolejno swoje porównania .Omówienie : Można porozmawiać o korzyściach płynących z patrzenia na siebie z „przymrużeniem oka”Rozwijanie twórczości .„Inne bajki”Cele : Rozwijanie wyobraźni i oryginalności : Kartki i długopisy Przebieg:1. Uczniowie dzielą się na kilkunastoosobowe grupy. Wybierają jakąś znaną bajkę, zmieniają jej przebieg i zakończenie oraz nadają nowy tytuł .2. Grupa kolejno prezentuje swoje bajki w formie opowiadania lub Adele Faber i Elaine Mazlish stwierdzają ,ze nigdy dotąd nie byliśmy świadkami rozwiązywania tak wielu problemów przy pomocy kul i bomb. Nigdy dotąd nie zaistniała tak paląca potrzeba pokazania dzieciom na ich własnym przykładzie ,że nieporozumienia można zażegnać dzięki uczciwej i pełnej szacunku zdaniem to najlepsza ochrona przed ich agresywnymi zachowaniami .Stworzyły one zbiór zasad „jak mówić ,żeby dzieci uczyły się – w domu i w szkole”.Oto przykłady sytuacji :1. Zamiast zaprzeczać uczuciom –nazwij je Uczeń : Ta czytanka jest głupia .Nauczyciel: Wcale nie ,jest bardzo autorek nauczyciel powinien powiedzieć :Co ci się w niej nie podoba ?2. Zamiast krytykować lub udzielać rad –potwierdź uczucia słowem lub pomrukiem („och”, „Mmm”, „rozumiem”)3. Zamiast rozsądnie przekonywać i tłumaczyć –daj dziecku w fantazji to ,czego nie może mieć naprawdę .4. Zamiast ignorować uczucia – zaakceptuj je ,nawet gdy zachowanie jest nie do Zamiast oskarżać ,rozkazywać –a/opisz problem : Przestacie hałasować !Marsz do klasy !Ale już !To: Chłopcy ,słychać was na drugim końcu korytarza .b/udziel informacji : Twoja koszulka śmierdzi ! Nikt ci nie mówił do czego służy mydło i woda ?To : Koszulki trzeba prać raz w tygodniu ,żeby ładnie zaproponuj wybór : Jeszcze nie zacząłeś pisać ? W takim tempie skończysz za 100 lat .To: Najgorzej zacząć .Chcesz jeszcze pomyśleć ,czy wolisz omówić to ze mną ?d/wyraź słowem lub gestem : Dokąd to bez kurtki? Jest mróz >Chcesz się przeziębić ?To : Tomasz , twoja kurtka .e/wyraź to samo na piśmie np. Uczniowie często nie słuchają tego , co mówią dorośli ; ale kiedy widza to samo na piśmie, łatwiej do nich dociera została przyczepiona do brudnej klatki królika :Ratunku! Nie mogę już wytrzymać oddechu .Proszę ,wyczyść moja klatkę!Dzięki ! Puszek. Rudolfa Dreikusa -obecnie rodzice i nauczyciele nie mogą już nakazać dziecku , by dobrze się zachowywało. Rzeczywistość wymaga stosowania nowych metod , które będą zachęcać i motywować dzieci do współpracy. Kary takie jak klapsy, upokarzanie , pozbawianie czegoś są przestarzałymi środkami wychowawczymi , więc zamiast wymierzać kary –zaproponuj wybór i pozwól osobie winnej odczuć konsekwencje własnego zachowania : O cholera ! Nie umiem zrobić matematyki!Dorosły: Powtarzałem ci tyle razy, żebyś nie używał tych plugawych muszę cię ukarać !Zamiast udzielać takiej odpowiedzi :1. Zaproponuj wybór : „ Możesz przeklinać w myślach albo używać słów, które nikogo nie obrażają”.2. Wyraź dezaprobatę „ Martwi mnie ,że używasz takich słów”3. Pozwól dziecku doświadczyć, jakie są konsekwencje jego zachowania:„Kiedy słyszę takie słowa, nie mam ochoty ci pomagać – ani w momencie, ani w czym innym”Ważną metodą stosowaną w sytuacjach kryzysowych jest metoda rozwiązywania problemów bójki .Pierwszym etapem tej metody jest dowiedzenie się, co dzieci naprawdę czują. Można postawić pytanie: „ Co jest dobrego w bójkach ?”Po opracowaniu wspólnie z klasą – takiej listy stawiamy kolejne pytanie „Co jest złego w bójkach?”Następnie należy znaleźć odpowiedź i zaproponować ewentualne rozwiązania .Finałem tej metody maja być zasady, które będą obowiązywały wszystkich uczniów w klasie np.:1. Nie wolno przezywać !2. Nie wolno przeklinać!3. Nie wolno skarżyć !4. Nie wolno bić ani niczym rzucać !5. Zastosuj własne rozwiązania !Istotna sprawą w postępowaniu nauczyciela wobec uczniów w sytuacjach, gdy nie zachowują się oni zgodnie z przepisami wg. Fontany nauczyciel nie powinien reagować na złe zachowania ucznia, lecz ciągle mówić dobrze o jego poprawnych w sytuacjach bardzo trudnych nauczyciele może stosować techniki kontroli np.:1. Umowa warunkowa-spisywanie z uczniem przy świadkach (rodzice, członkowie SU, dyrektor, pieczęć szkoły)i określamy warunki obu stron oraz zobowiązanie do ich dotrzymania .2. Cena reakcji-ustala się cenę za przywileje punktów, które uczeń traci jeśli zachowuje się źle, lub dodajemy punkty przy pozytywnych zachowaniach. Warunek : na starcie uczeń posiada punkty kredytowe punktów i ustala listę za co dodajemy punkty, a za co Dzienna karta sprawozdań – wspólnie z uczniem ustalamy zachowania niepożądane, ]które często mu się przydarzają .Następnie nauczyciel codziennie kontroluje i zaznacza na karcie, czy zachowanie takie wystąpiło, czy nie .Akceptuje i potwierdza podpisem Samomonitorowanie – uczeń ma obowiązek prowadzenia zapisków np. ile razy nauczyciel przerwał lekcję w ciągu dnia ,żeby go upomnieć. Wcześniej należy spisać umowę z uczniem .5. Trening alternatywnych reakcji- dzieci maja określone nawyki i często wpadają w pułapki nawykowych reakcji. Nauczyciel musi podpowiedzieć, co może dziecko zrobić w trudnej sytuacji. np.„Jeśli jesteś zły –wyobraź sobie, że jesteś żółwiem, który chowa się w skorupę”Podsumowując wcześniejsze rozważania dotyczące szerokiego problemu nurtującego wszystkich nauczycieli, czyli „ co można zrobić, aby uczniowie polubili szkołę i jak mówić ,żeby dzieci się uczyły oraz jak zachować w sytuacjach kryzysowych” należy stwierdzić za amerykaninem Heimem Ginottem, że „każdy nauczyciel powinien przede wszystkim uczyć człowieczeństwa , a dopiero potem swojego przedmiotu”. Innymi słowy musimy stosować takie metody i techniki, które przynoszą pozytywne rezultaty nie niszcząc psychiki dziecka, na które Uczymy się nauczać. Warszawa M. Chomczyńska- Milaszkiewicz: Polubić szkołę. 1995q A. Faber, Jak mówić, żeby dzieci się uczyły .Wydawnictwo Media Rodzina of Poznań .Opracowała: Alina Harkot- Szkoła Podstawowa nr 1 w SzczebrzeszynieUmieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych: zmiany@ największy w Polsce katalog szkół- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> (w zakładce "Nauka").

artykuł Absolwenci Zorganizowanie stowarzyszenia absolwentów Udział w organizowaniu spotkań absolwentów Wysyłanie do absolwentów gazetki szkolnej Zasadzenie na terenie szkoły drzewek dla uczczenia wybitnych wychowanków Zorganizowanie na terenie szkoły wystawy prezentującej osiągnięcia absolwentów Ekologia Pomoc w organizowaniu stojaków na rowery i utrzymaniu ich Przygotowanie kampanii "Poznaj swoje środowisko" Sadzenie drzew, krzewów i kwiatów, praca nad zakładaniem parków miejskich Praca nad wykrywaniem źródeł zanieczyszczania środowiska Akcja na rzecz wyznaczania dróg wyłącznie dla rowerów Zorganizowanie obchodów Dnia Ziemi, dni sprzątania Ziemi itp. Opracowanie długofalowego i ogólnoszkolnego programu ochrony środowiska (powołanie przy Komisji do spraw środowiska naturalnego) Zorganizowanie sesji poświęconej sprawom środowiska Przedstawianie władzom samorządowym rezolucji w sprawie ochrony środowiska Imprezy towarzyskie Podwieczorek dla nauczycieli i pracowników obsługi Zabawy (Walentynki, święto Wiosny itp.) Poczta walentynkowa Zabawa na wrotkach lub łyżwach Zabawa pożegnalna dla maturzystów Uroczysty bal Piknik dla ... Uroczysty bankiet dla całej szkoły Wspólne śniadanie na boisku szkolnym Zabawa zapoznawcza dla pierwszych klas Uroczysta kolacja Koncerty: rockowe, folkowe, country, itd. Zabawa noworoczna Kolacja ze wspólnego garnka Zabawa ludowa Festiwale Jazda na sianie (czyli letni kulig) Kulig Rajd pieszy Lekcje tańca Bal przebierańców Konkursy Konkurs na wybór flagi szkoły (klasy), godła, pieczęci, maskotki, piosenki Współzawodnictwo między klasami w zdobywaniu środków na różne cele charytatywne Konkursy świąteczne na najbardziej pomysłową dekorację sali, korytarza Dzień sportów alternatywnych (hula-hop, rzut talerzykami, walka na poduszki, itp) Kontakty z uczniami Przeprowadzanie otwartych zebrań Rady Uczniowskiej Zapraszanie osób nie będących członkami Rady do udziału w pracach komisji Regularne składanie ogółowi uczniów raportów o pracy Rady Zbieranie opinii uczniów Powołanie Komisji skarg Odwiedziny członków Zarządu w klasach i ich rozmowy z uczniami o nurtujących ich problemach Organizowanie Forum Uczniowskiego Kontakty z nauczycielami Organizowanie imprez sportowych dla uczniów i nauczycieli Wysyłanie kart urodzinowych do nauczycieli Zapraszanie nauczycieli na śniadania w stołówce szkolnej Zorganizowanie dni uznania nauczycieli Zapraszanie nauczycieli na zebrania Rady Uczniowskiej Zorganizowanie klubów dyskusyjnych uczniów i nauczycieli Przeprowadzanie wywiadów z nauczycielami do gazetki szkolnej Zorganizowanie dnia, w którym uczniowie przejmują rolę nauczycieli Dostarczanie nauczycielom kopii protokołów ze spotkań Rady Uczniowskiej Przeprowadzenie konkursu "Rozpoznaj nauczyciela na podstawie zdjęcia z dzieciństwa" Powitanie jesienią nowych nauczycieli (żegnanie odchodzących) Zorganizowanie uczniów do pomocy nauczycielom na kilka dni przed rozpoczęciem nowego roku szkolnego Opublikowanie w szkolnej gazetce kalendarza imienin nauczycieli Zorganizowanie aukcji rzeczy zagubionych Kontakty z rodzicami Zachęcanie rodziców do czynnego uczestnictwa w pracach Rady Rodziców Prośba o pełnienie dyżurów podczas imprez szkolnych Wysyłanie podziękowań do rodziców, którzy pomagają w realizacji planów Rady Uczniowskiej Zapraszanie rodziców na spotkania Rady Kontakty z administracją Ustalenie planu regularnych spotkań uczniów z dyrekcją szkoły Dostarczanie protokołu po każdym spotkaniu Rady Uczniowskiej Założenie Uczniowskiego Komitetu Doradczego Zapraszanie pracowników administracji i ich współmałżonków na imprezy organizowane przez uczniów Nagrody, wyróżnienia i stypendia naukowe Przyznawanie nagród za wiedzę lub wykonanie konkretnych zadań Przeprowadzanie otwartych zebrań na temat sposobu podziału stypendiów Przygotowanie nagród dla absolwentów kończących szkołę Nakłonienie poszczególnych pracowni lub kółek do opracowania kryteriów przyznawania nagród w ich specjalności Spotkanie z miejscowymi biznesmenami i przedstawicielami władzy w celu ustalenia funduszu stypendialnego Wymyślenie stałego sposobu uhonorowania uczniów wyróżniających się (tablica honorowa, plakietka, prezentacja w gazetce, "sala chwały" itp) Zbieranie informacji o możliwościach zdobycia stypendiów na wyższych uczelniach Zaproszenie przedstawicieli uczelni odpowiedzialnych za sprawy finansowe na spotkanie z zainteresowanymi uczniami najstarszej klasy Założenie stowarzyszenia (oddziału) uczniów wybitnych Postawa obywatelska Odgrywanie zebrań politycznych Pożyczenie sprzętu do głosowania na szkolne wybory Wprowadzenie do programu szkolnego lekcji z przywództwa Czuwanie nad przebiegiem różnych wyborów w szkole Zorganizowanie modelu ONZ w szkole (posiedzenie ONZ, poszczególne klasy są reprezentantami różnych krajów) Udział w posiedzeniach władz lokalnych Zapraszanie przedstawicieli władz lokalnych i administracji państwowej na spotkania z uczniami Poznawanie pracy ludzi dorosłych przez całodzienne towarzyszenie im w pracy Współpraca z organizacjami działającymi na rzecz społeczności lokalnej Postawy uczniów Zorganizowanie kampanii na rzecz poprawnego zachowania uczniów na imprezach sportowych Przeprowadzenie wśród uczniów anonimowej ankiety "Czy lubisz swoją szkołę?" Przeprowadzanie wśród uczniów sondaży w sprawach ważnych dla życia szkoły i nie tylko Zdobycie zgody na przeprowadzanie przez członków zarządu dyskusji podczas lekcji Przeciwdziałanie wandalizmowi Zbieranie opinii uczniów w kwestiach politycznych i społecznych Przeprowadzanie dyskusji (w tym panelowych) na tematy interesujące uczniów Przyznawanie nagrody "cichego bohatera" osobie, która przyczyniła się do dobrej atmosfery w szkole, ale jest niedoceniania Organizowanie dyskusji między nauczycielami i uczniami na temat problemów szkolnych Poradnictwo Zorganizowanie dnia orientacji zawodowej Zorganizowanie dnia informacji o studiach wyższych Zorganizowanie dnia informacji o kształceniu zawodowym Prowadzenie biblioteki informacji o zawodach Zrobienie spisu katalogów wyższych uczelni, które są dostępne w bibliotece szkolnej Przeprowadzenie dnia uczelni wyższej Wydanie spisu lokalnych punktów poradnictwa dla młodzieży Zorganizowanie szkolnego telefonu zaufania lub współpraca z telefonem już istniejącym Propagowanie informacji o możliwościach pracy wakacyjnej Poznawanie szkoły Zaplanowanie nowym uczniom pierwszego tygodnia w szkole Nakłonienie wszystkich organizacji do wywieszenia powitalnych haseł Odwiedziny w szkołach, z których będą się rekrutowali nowi uczniowie i spotkania z nimi Wyznaczenie starszym uczniom roli opiekunów i przewodników Nagranie filmu o typowym tygodniu w szkole i pokazywanie go nowym uczniom Przedstawienie humoreski o tym, co szkoła ma do zaproponowania Granie roli starszych sióstr i braci Urządzenie śniadania dla nowych uczniów Zorganizowanie zabawy zapoznawczej Przygotowanie przewodnika po szkole i rozdwanie go każdemu nowemu uczniowi Poproszenie wszystkich kółek o wysłanie przedstawicieli na spotkanie z nowymi uczniami Zorganizowanie specjalnego spotkania dla nowych uczniów Wręczanie świadectwa przyjęcia do społeczności uczniowskiej lub jakiegoś drobiazgu na powitanie Noszenie w tym czasie specjalnych znaczków i poinformowanie nowych uczniów, że mogą przychodzić do rady ze swoimi problemami Odwiedziny uczniów klas starszych w klasach pierwszych i wyjaśnianie różnych aspektów życia szkoły Praca na rzecz dzieci Ochotnicza praca w żłobkach, przedszkolach lub domach dziecka Ochotnicza praca w bibliotekach - czytanie i opowiadanie dzieciom bajek Udział w akcji "Gwiazdka dla każdego dziecka" Zbieranie i naprawa różnych zabawek Robienie zabawek na zajęciach w szkole Zorganizowanie ochotników do opieki nad dziećmi rodziców, którzy pracują na rzecz szkoły Prace na rzecz szkoły Pełnienie dyżurów na korytarzach Oprowadzanie wycieczek po budynku szkolnym Obsługiwanie punktów informacyjnych dla gości Prowadzenie listy absolwentów Odnowienie pokoju woźnych Umieszczenie półek na teczki w pobliżu sal gimnastycznych i stołówki Ustalenie regulaminu stołówki Negocjowanie jadłospisu w szkolnej stołówce Zachęcanie do szerszego korzystania ze stołówki Utrzymywanie tablic informacyjnych na korytarzach Zdobywanie ciekawych reprodukcji i zawieszanie ich na korytarzach Prowadzenie kroniki Pełnienie funkcji gospodarzy na imprezach szkolnych Pomoc w organizowaniu uroczystości szkolnych Prowadzenie skrzynki życzeń Zwracanie uwagi na rzeczy i miejsca, które trzeba naprawić Malowanie korytarzy i sal, troska o estetykę innych pomieszczeń Pomoc bibliotekarzom szkolnym w poszerzaniu biblioteki i w pracy z czytelnikami Troska o zieleń wokół szkoły: sadzenie drzew, krzewów, kwiatów, ich pielęgnacja Sprzątanie terenu wokół szkoły Sprawdzanie działania automatów telefonicznych Postawienie przed szkołą stojaków dla rowerów Pomoc w zbiórce pieniędzy na stroje dla drużyn sportowych, zespołów muzycznych, przywódców, kibiców Prowadzenie kampanii na rzecz statutu szkoły Zaplanowanie serii wykładów Praca na rzecz środowiska lokalnego Spotkania z przedstawicielami władz lokalnych w celu poznania planów rozwoju tego terenu Praca w schroniskach dla zwierząt Spotkania z przedstawicielami lokalnych organizacji zajmujących się zdrowiem Zbieranie książek i czasopism dla domów dziecka, domów opieki, szpitali Zorganizowanie i prowadzenie środowiskowego centrum młodzieży Informowanie lokalnych klubów i organizacji o pracy Rady Uczniowskiej Pomoc w tworzeniu i rozwoju miejscowego muzeum historycznego Odwiedziny w domach osób starszych i w domach starców Praca w miejskich i krajowych komisjach młodzieżowych Prezentacja pracy Rady Uczniowskiej w lokalnym radiu, TV, prasie Reprezentowanie interesów uczniów podczas debat dotyczących praw młodych ludzi Zorganizowanie w szkole wieczoru dla rodziców Zapraszanie pracowników oświaty do udziału w dyskusjach panelowych Organizowanie zbiórek na rzecz organizacji charytatywnych Poznawanie historii lokalnej i przedstawianie jej uczniom w sposób atrakcyjny Pomoc w organizacji letniego wypoczynku Praca na rzecz uczniów Urządzanie wystaw prac uczniów: rysunków, rękodzieła, fotografii, itp Prowadzenie usług przegrywania i wypożyczania taśm Propagowanie gospodarności i oszczędności na terenie szkoły Prowadzenie barku lub sklepiku szkolnego Prowadzenie biura pośrednictwa pracy dla uczniów Prowadzenie kącika rzeczy zgubionych i znalezionych Pomoc w ćwiczeniach straży pożarnej Ułożenie systemu oceny uczniów (np. przez wprowadzenie jasnego systemu punktacji) Prowadzenie uczniowskiego zakładu usługowego Prowadzenie listy wszystkich przedsięwzięć Zbieranie podpisów pod petycją w sprawach ważnych dla szkoły i środowiska Propagowanie ubezpieczeń wśród uczniów Wyeliminowanie znęcania się nad pierwszoklasistami i innych przejawów okrucieństwa Uzyskanie zniżki dla uczniów w miejscowych kinach, siłowni, itp. Koordynacja programu imprez szkolnych Wydawanie uczniom identyfikatorów Zapewnienie uczniom możliwości słuchania muzyki podczas przerw Prowadzenie szkolnego działu reklamy, z którego mogą korzystać różne szkolne koła i organizacje Zorganizowanie tablicy ogłoszeń dla uczniów Wysyłanie do chorych uczniów kartek i prezentów Założenie pogotowia pożyczkowego dla uczniów Pilnowanie porządku wśród uczniów Pomoc w nauce uczniom słabszym Prowadzenie poradnictwa dla uczniów Propagowanie imprez kulturalnych, sportowych itp. Zorganizowanie giełdy używanych podręczników Prawa i obowiązki ucznia Przygotowanie Karty Praw i Obowiązków Ucznia Wprowadzenie zmian w Statucie szkoły lub regulaminach Założenie Komisji rzecznictwa praw ucznia Wprowadzenie członków społeczności uczniowskiej do komisji układającej plan pracy szkoły Opracowanie systemu nagradzania i wyróżniania uczniów Ułożenie kodeksu honorowego i powołanie komisji rozjemczej Bieżąca informacja o wszelkich zmianach prawnych dotyczących praw i obowiązków uczniów Prezentowanie poglądów uczniów różnym grupom dorosłych Zorganizowanie Dnia Praw i Obowiązków Organizowanie prelekcji o prawach i obowiązkach ucznia Przeprowadzenie ankiety wśród uczniów, której celem jest określenie stopnia świadomości swych praw i obowiązków Publikacje Comiesięczne kalendarium imprez Broszura z propozycjami tematów na godziny wychowawcze Roczne kalendarium pracy Rady Uczniowskiej Gazeta, biuletyn informacyjny, informator o szkole Książka adresowa lub telefoniczna uczniów i dla uczniów Redagowanie działu w gazecie szkolnej lub lokalnej Regulamin Samorządu, regulamin wyborów, regulamin pracy Zarządu itp. Plan szkoły Protokoły z posiedzeń Rady Uczniowskiej Zdjęcia i życiorysy kandydatów do Rady Lista adresowa członków Rady Uczniowskiej Wyciąg najważniejszych praw i obowiązków ucznia Dokumenty zawierające prawa i obowiązki ucznia Stosunki międzynarodowe Udział w programach ONZ Współpraca z organizacjami międzynarodowymi np. CARE, UNICEF, Międzynarodowy Czerwony Krzyż, Amnesty International Zorganizowanie zabawy, z której dochód zostanie przeznaczony na UNICEF Sfinansowanie rocznej nauki ucznia z zagranicy w waszej szkole Zebranie funduszy na wysłanie ucznia do szkoły w innym kraju Zapraszanie uczniów-cudzoziemców i innych pochodzących z zagranicy członków waszej społeczności lokalnej na spotkania o ich rodakach Nagranie typowych zajęć szkolnych na taśmie i wysłanie ich do szkoły w innym kraju Nawiązanie korespondencji z klasą w innym kraju Przeprowadzenie spotkania poświęconego działalności ONZ Pomoc finansowa dla sieroty za granicą Powakacyjne spotkanie z uczniami, którzy byli za granicą: podzielenie się wrażeniami, wyświetlanie przeźroczy itp. Informowanie o specjalnych ulgach w cenach biletów dla uczniów za granicą Organizowanie dni kuchni innych krajów Spotkania z prelegentami z innych krajów Zbiórka pieniędzy na szkoły w krajach rozwijających się Założenie klubu międzynarodowego, którego zadaniem będzie poznawanie życia w innych krajach Kontakty z innymi szkołami Pomoc uczniom szkoły podstawowej w zorganizowaniu Rady Uczniowskiej Organizowanie i branie udziału w regionalnych spotkaniach rad uczniowskich Opracowanie programu wymiany uczniów ze szkołą w innym mieście lub państwie Zaplanowanie dnia lub tygodnia wymiany pomiędzy miejscowymi szkołami Utworzenie rady uczniowskiej szkół waszego terenu Zbieranie pomocy dla słabo wyposażonych szkół Rozsyłanie listów i gazetek do rad uczniowskich innych szkół Wspólne wyjazdy na spotkania regionalne Połączenie wysiłków w kampanii o sprawy polityczne ważne dla uczniów Samokształcenie "Dni edukacji alternatywnej" Proponowanie zajęć poszerzających program szkolny i rozwijających zainteresowania uczniów Opracowanie programu pomocy uczniom słabym Organizowanie dorocznych sesji, warsztatów itp. Sport Wysyłanie do graczy przed każdą imprezą sportową kilku słów dodających animuszu Zorganizowanie Klubu Kibica (szkolnej drużyny siatkówki) Organizowanie bankietów dla uczczenia wszystkich graczy Organizowanie konkursów między klasami na najczęściej kibicującą klasę Sprzedawanie podczas rozgrywek prażonej kukurydzy itp. Zorganizowanie ogólnoszkolnego konkursu na najlepsze hasła kibiców Organizowanie dni barw szkoły przed ważnymi rozgrywkami Zachęcanie do udziału w rozgrywkach sportowych dziewcząt Przeprowadzenie wyboru przywódców kibiców Przygotowanie kursów na przywódców kibiców Zorganizowanie podczas rozgrywek specjalnego sektora dla przywódców kibiców Zakupienie im megafonów i kostiumów Zaplanowanie dla całej szkoły dnia na boisku Zaplanowanie zawodów tak, aby każdy uczeń mógł w nich uczestniczyć Organizowanie sportowych rozgrywek między klasami, kółkami itp. Spotkania Zaplanowanie dyskusji panelowej Wystawienie operetki, koncertu, jednoaktówki, kabaretu itp. Zaproszenie mówców z prelekcjami Zorganizowanie zebrania z mieszkańcami miasta (dzielnicy) dla omówienia problemu Zaprezentowanie pracy niektórych pracowni szkolnych Pokazywanie w gablotach prac kółek szkolnych Spotkania z innymi szkołami (zapraszanie ich do siebie, wizyty u nich) Pokazywanie filmów, przeźroczy, kronik z podróży Przygotowanie spotkania "Kto jest kim?", aby przedstawić członków Rady Uczniowskiej Przeprowadzenie pokazowego zebrania Rady Przeprowadzenie wśród uczniów ankiety "Czym powinien się zająć zarząd samorządu?" Opracować system oceny zebrań samorządu Zorganizowanie zebrania przedstawiającego kandydatów do Rady lub ich debatę Przeprowadzenie zebrania na temat praw i obowiązków Uroczyste obchody świąt, rocznic itp.

Dzieci spędzają w szkole ogromną część swojego życia – siódmoklasiści z klas o profilu językowym lub sportowym mają nawet 40 godzin zajęć tygodniowo, czyli tyle, co dorosła osoba na pełnym etacie! To ogromna część dnia i tygodnia, dlatego też niezbędnym jest zapewnienie jak najlepszych warunków do nauki i zabawy, a absolutnym priorytetem jest bezpieczeństwo uczniów. Jak o nie zadbać i na co szczególnie zwrócić uwagę? Jak wiemy, kwestie bezpieczeństwa w szkole reguluje cały szereg aktów prawnych, m. in. ustawy (m. in. o prawie oświatowym, o działaniach antyterrorystycznych, Karta Nauczyciela, o postępowaniu w sprawach nieletnich itd.), Kodeks Karny, przepisy BHP, rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i wiele innych. I o ile wiele przepisów określa sposób zachowania i reagowania w sytuacjach kryzysowych, takich jak obecność uzbrojonych napastników lub zagrożenie bronią biologiczną, o tyle musimy być świadomi, że w szkole większość wypadków i niebezpieczeństw następuje w codziennych sytuacjach, które często wynikają z pozornie błahych zaniedbań. Statystyki mówią, że rocznie liczba wypadków mających miejsce na terenie szkół oscyluje wokół Optymistyczne jest to, że od kilku lat liczba wypadków ciężkich i śmiertelnych wyraźnie się zmniejsza. Nie zmienia to jednak faktu, że szkoły publiczne wciąż mają wiele do zrobienia w obszarze bezpieczeństwa. Potwierdza to jednoznacznie kontrola NIK przeprowadzona w państwowych ośrodkach, która wykazała, że żadna ze skontrolowanych szkół nie dysponowała optymalnymi warunkami technicznymi do nauki. Pod względem bezpieczeństwa uczniów problematyczne były szczególnie: za ciasne sale lekcyjne (wpływa to nie tylko na dyskomfort uczniów, ale także zagrożenie w przypadku ewakuacji), zły stan sanitarno-techniczny budynków oraz przyległych terenów (niezabezpieczone przewody na ścianach budynków, śliskie lub uszkodzone schody itd.; dotyczył aż w 70% kontrolowanych szkół), nieprawidłowy stan urządzeń sportowo-rekreacyjnych (w 17% szkół powierzchnia boiska była nierówna, a w 15% zajęcia W-F odbywały się w pomieszczeniach niedostosowanych tj. na korytarzach). Oczywiście dyrektorzy szkół i personel jako usprawiedliwienia w dyskusji na temat zapewnienia optymalnie bezpiecznych warunków do nauki dla dzieci często używają braków finansowych. To prawda, że bogatsze szkoły mogą zapewnić lepszy sprzęt sportowy, lepiej wyposażone łazienki czy kuchnię oraz wygodniejsze ławki i krzesła. Niemniej jednak istnieją obszary, w których czujność grona pedagogicznego i obsługi znaczy więcej niż pokaźny budżet. Poniżej przedstawiamy kilka obszarów, które są szczególnie newralgiczne, jeśli chodzi o bezpieczeństwo uczniów. Wejście do szkoły Zacznijmy od początku, czyli od wejścia do budynku. Jest to punkt szczególnie istotny, jeśli chodzi o bezpieczeństwo, szczególnie w kontekście zagrożenia terrorystycznego, handlu narkotykami, kradzieży i obecności niebezpiecznych osób. Podstawą jest dyżurka lub recepcja, w której prowadzi się zeszyt wejść do szkoły i wydaje się identyfikatory dla osób, które muszą wejść do środka. Osoba dyżurująca przy wejściu powinna zwrócić szczególną uwagę na niepokojące zachowanie lub strój odwiedzających – za duże ubranie, unikanie kontaktu wzrokowego oraz podejrzanie duży plecak mogą wskazywać na złe zamiary i możliwe zagrożenie. Istotną kwestią jest także monitoring w szkole – jego obecność odstrasza potencjalnych sprawców, pozwala na ustalenie ich tożsamości w przypadku np. kradzieży lub rozboju. Należy jednak pamiętać, że monitoring wizyjny musi być zgodny z najnowszymi wymaganiami rozporządzenia RODO. Boisko, sala gimnastyczna Według statystyk do największej liczby wypadków dochodzi podczas zajęć sportowych. Czasem nieprzyjemne incydenty wynikają z nieroztropności samych dzieci, ale często zdarza się, że są wynikiem zaniedbań kadry pracowniczej szkoły. Zwróćmy więc szczególną uwagę na stan techniczny boiska, a w szczególności na to, czy jego powierzchnia jest równa i niezanieczyszczona przedmiotami, o które dzieci mogłyby się potknąć lub skaleczyć, a także na to, czy bramki są odpowiednio przymocowane do podłoża. Równie istotny jest dobry stan techniczny sprzętów na sali gimnastycznej – stabilne drabinki, dobrze przymocowane kosze i czysty ekwipunek sportowy. Oczywiście nauczyciele wychowania fizycznego najczęściej są świadomi, jak dbać o bezpieczeństwo na boisku i sali gimnastycznej, ale pamiętajmy, że rutyna czasem prowadzi do niebezpiecznych zaniedbań. Dlatego warto regularnie sprawdzać stan techniczny sal, boisk i sprzętu. Części wspólne Życie szkolne na przerwach toczy się we wspólnych częściach obiektu – na korytarzach, w szatniach i w toaletach. Personel szkoły musi być szczególnie uważny, jeśli chodzi o bezpieczeństwo w tych pomieszczeniach – to na korytarzach zdarzają się kończące się złamaniami upadki po szaleńczych gonitwach, to tam nieuważne, rozpędzone dzieci „nadziewają” się na klamki drzwi, co kończy się bardzo poważnymi obrażeniami. Toalety i szatnie są z kolei miejscami, które uchodzą za będące z dala od wzroku dorosłych, dlatego właśnie tam odbywają się akty przemocy na gnębionych uczniach oraz dystrybucja i zażywanie narkotyków. Niezbędnym jest więc patrolowanie tych części szkoły podczas przerw, a także szybkie i kategoryczne reagowanie na niewłaściwe zachowania i wyciąganie z nich konsekwencji. Jeśli uczniowie zauważą, że mogą bezkarnie skakać ze schodów, a agresywne popychanie kolegów obejdzie się bez reakcji, będą uważać, że brak dyscypliny jest normalny i kontynuować niebezpieczne zachowania. I choć z pewnością nauczyciele podczas przerwy z chęcią odpoczęliby chwilę, muszą pamiętać o tym, że dyżury na korytarzach są ich takim samym obowiązkiem, jak prowadzenie zajęć dydaktycznych, co wynika z Karty Nauczyciela, a niewywiązywanie się z tego obowiązku według ustalonego grafika może skutkować odpowiedzialnością dyscyplinarną. Pracownie specjalistyczne Sale przedmiotów przyrodniczych, a szczególnie pracownia chemiczna, fizyczna i biologiczna powinny być szczególnie zadbane i zabezpieczone. Jako miejsce, w którym dzieci mają kontakt z substancjami łatwopalnymi, żrącymi i toksycznymi, sala chemiczna może być potencjalnie najbardziej niebezpieczna dla uczniów – najczęstszymi wypadkami, do jakich w niej dochodzi są zranienia skóry, oparzenia termiczne i chemiczne, lekkie zatrucia wynikające z obecności oparów oraz podrażnienie oczu. Oczywiście przepisy regulują kwestie wyposażenia i procedur obowiązujących w pracowniach chemicznych, a nauczyciele odpowiadający za te sale muszą mieć ich świadomość. My uczulamy pedagogów przede wszystkim na odpowiednie zabezpieczenie sprzętu i środków używanych podczas zajęć w odpowiednich pomieszczeniach i szafkach, aby mieć 100% pewność, że uczniowie nie będą mieli dostępu do niebezpiecznych substancji. Ważne jest też odpowiednie utylizowanie odpadów, ponieważ nie wszystkie nadają się do wyrzucenia razem ze śmieciami komunalnymi. Niezwykle istotne jest również prawidłowe opisywanie przechowywanych materiałów – na etykiecie muszą znaleźć się informacje takie jak nazwa substancji, data, niebezpieczeństwa związane z jej użyciem itd. W pracowniach specjalistycznych podstawą jest także dobrze wyposażona apteczka. Wspomniana wcześniej kontrola NIK wykazała, że w prawie połowie szkół apteczki były źle rozmieszczone, ich zawartość niekompletna, a często także przeterminowana (w skrajnym przypadku aż o 17 lat!). Stołówka Co prawda nie wszystkie szkoły dysponują stołówką, ale jest to część wspólna, której wagę ciężko umniejszać w kontekście bezpieczeństwa. Newralgicznym problemem stołówek jest kwestia higieny, która może skutkować ewentualnymi zatruciami uczniów. Co piąta szkoła mająca stołówkę skontrolowana przez NIK miała nieprawidłowości związane ze stanem sanitarnym. Były to m. in. zły stan sufitów, podłóg i ścian (w tym wykwity pleśni), niewłaściwe przechowywanie żywności (nieodpowiednie pojemniki, pomieszczenia niezabezpieczone przed owadami), niezabezpieczone trutki na gryzonie, przechowywanie naczyń czystych i brudnych razem i brak odpowiedniego wyposażenia (odzieży ochronnej dla pracowników, ociekaczy, środków dezynfekcyjnych). Te zaniedbania mogą mieć poważne konsekwencje, jeśli chodzi o zdrowie i bezpieczeństwo uczniów, należy więc bezwzględnie wyeliminować wszystkie źródła zagrożenia na terenie kuchni i magazynów. W samej zaś jadalni szkoła musi zadbać o spokój i porządek. Biorąc pod uwagę fakt, że czas na pobranie i zjedzenie posiłku jest zazwyczaj krótki (w pewnej szkole podstawowej w Białymstoku w ciągu 10-minutowej przerwy wydawano obiady dla 100 uczniów!), priorytetem jest zadbanie o to, aby uczniowie ustawiali się w kolejce, nie przepychając się, nie biegali na terenie stołówki i dbali o czystość. Rozlana na podłodze zupa i biegnące przez jadalnię dziecko może być niestety zarzewiem wypadku w szkole. Aby zadbać o bezpieczeństwo w tej części szkoły, potrzebne są więc dyżury pedagogów i obsługi oraz konsekwencja w egzekwowaniu porządku. Wycieczki szkolne Szkolne wycieczki i wyjazdy to prawdziwy temat-rzeka, który pewnie niejednemu nauczycielowi spędza sen z powiek. Wybierając się na wyjazd z grupą uczniów, opiekun wycieczki musi mieć na uwadze… wszystko. Pedagodzy muszą mieć na baczeniu panujące warunki atmosferyczne, choroby i dolegliwości poszczególnych uczniów (często są odpowiedzialni za podawanie im leków), a także dbać o to, aby wszyscy uczniowie znajdowali się w zasięgu wzroku, przestrzegali przepisów ruchu drogowego, zachowywali się odpowiednio do miejsca, w którym się znajdują… Każda wycieczka z klasą lub zielona szkoła, oprócz przyjemności spędzenia czasu poza murami szkoły, jest także ogromnym ciężarem na barkach opiekunów, którzy nie mogą nawet przez chwilę pozwolić sobie na roztargnienie, czy nieuważność. Opiekunowie wycieczek muszą być gotowi na wszelkie możliwe scenariusze, jak np. ten, który przytrafił się 8-letniemu chłopcu, będącemu na wycieczce w górach. Dziecko, schodząc ze skarpy, na której do pamiątkowego zdjęcia ustawiła się cała klasa, poślizgnęło się i uderzyło twarzą w kamień, w wyniku czego straciło trzy stałe zęby i doznało poważnego urazu twarzy, co spowodowało 10% trwały uszczerbek na jego zdrowiu i poskutkowało kosztownym leczeniem. Po specjalistycznej analizie wykazano, że winni byli opiekunowie dzieci – nie powinni oni pozwolić na robienie zdjęć na podwyższeniu skalnym. Finalnie odszkodowanie zostało wypłacone z OC szkoły. Ten przykład klarownie pokazuje, co z punktu widzenia opiekuna wycieczki powinno być priorytetem – wyobraźnia. Przewidując niebezpieczeństwa i będąc czujnym, minimalizujemy ryzyko niebezpiecznych incydentów. Przepis na bezpieczną szkołę Środowisko szkoły jest często nieprzewidywalne i ciężkie do opanowania – kadra nauczycielska i pracownicy są często zasypani obowiązkami, dzieci jest dużo, a budżety nie powiększają się z dnia na dzień. Nie może to być jednak usprawiedliwieniem dla bagatelizowania problemu bezpieczeństwa w szkole. Jak o nie zadbać? Przede wszystkim kluczowa jest znajomość i stosowanie się do obowiązujących norm i przepisów – jest to absolutne minimum, którego szkoły powinny od siebie wymagać. Zasady BHP, rozporządzenia MEN, kodeksy i ustawy – wymogi w nich zawarte nauczyciele i obsługa powinni znać niemal na pamięć. W ramach pracy nad zapewnieniem bezpieczeństwa uczniom warto również posiłkować się wiedzą specjalistów. Spotkania kadry i uczniów ze strażakami, policjantami, ratownikami medycznymi czy pracownikami MOPS-u mogą zmienić wiele w percepcji zagrożeń na terenie szkoły. Nie można także lekceważyć organizacji życia w szkole – sprawdzania odwiedzających przy wejściu do obiektu, dyżurów nauczycielskich w częściach wspólnych, dbania o stan techniczny budynku i terenów przyległych, monitoringu, a także stanowczego podejścia w przypadku łamania kodeksu szkoły przez uczniów. W kwestię bezpieczeństwa warto zaangażować także samorządy szkolne oraz uczniów, będących liderami – dzięki ich wsparciu grono pedagogiczne zyska perspektywę „z wewnątrz” i pozna palące problemy, których często młodzi ludzie nie chcą zgłaszać nauczycielom, ale mogą powiedzieć o nich kolegom. Zapewnienie bezpieczeństwa w szkole to ciężka, regularna praca całej szkolnej społeczności – dyrekcji, nauczycieli, obsługi, ale także uczniów. Jest to jednak temat priorytetowy, do którego należy podchodzić z zaangażowaniem i metodycznie, korzystając skrupulatnie z odgórnych zaleceń i opierając się na najlepszych praktykach. Jednak nawet najbardziej rygorystyczna dbałość o bezpieczeństwo nie daje nam 100% gwarancji, że w szkole nie dojdzie do wypadku. Dlatego warto zadbać o odpowiednie ubezpieczenie OC szkoły, a także uświadamiać rodzicom, że ubezpieczenie dziecka jest sprawą pierwszej wagi. Przy wyborze ubezpieczenia należy zwrócić uwagę na jego zakres i wysokość sum ubezpieczenia – podpowiada nasz ekspert Dariusz Baran, Dyrektor Ubezpieczeń Osobowych w towarzystwie ubezpieczeniowym Colonnade – Decyzja o wyborze odpowiedniej sumy ubezpieczenia, a szczególnie właściwego zakresu ochrony, może być trudna. Zawsze można zaczerpnąć więcej informacji u ubezpieczyciela lub jego przedstawiciela (brokera) zanim podpisze się umowę na konkretny zakres ubezpieczenia. Najważniejsze, żeby zadbać o to, aby wypłata na wypadek szkody była rzeczywistym i adekwatnym wsparciem finansowym dla placówki i z ekspertem rynku ubezpieczeń, firmą Colonnade, Librus przeprowadzi w najbliższych miesiącach kampanię „Jestem bezpieczny – już wiem!”, w ramach której będziemy edukować uczniów, rodziców i nauczycieli w zakresie bezpieczeństwa. Zapraszamy do śledzenia naszego Portalu, strony na Facebooku oraz do udziału w konkursie z nagrodami, który odbędzie się już grudniu. Źródła: Raport Fundacji Dzieci Się Liczą 2017:

Co robić po szkole z dziećmi? Takie pytanie zadaje sobie nie jedna mama. Jesienne dni są coraz krótsze, zmrok zapada szybciej, jak zaplanować wspólny czas żeby był ciekawy i dla mamy i dla dziecka? Mamy dla Was kilka sprawdzonych, niskobudżetowych pomysłów! Nie każda z nas zapisuje dzieci na liczne zajęcia pozalekcyjne, wybieramy te, które niezwykle pasjonują dzieci i dbamy o to, aby reszta czas również była ciekawa i aktywna. Nie zapominaj tylko, każde dziecko potrzebuje czasu na nudę, na zwykłą dziecięca zabawę i na rozwijanie własnych kreatywnych pomysłów. Planuj i inicjuj zabawy, ale wszystko rób z głową! 1// JOGA DLA DZIECI Odpręża, relaksuje, usprawnia fizycznie. Zainteresuj dzieci tą formą sportu i ćwiczcie razem w domu. Zapytaj swojego trenera o pozycje dogodne dla dzieci, zobaczysz ile będziecie mieli wspólnej radości i zabawy. Dzieci lubią się wyginać, gimnastykować, joga może stać się dla nich miłą formą spędzania czasu. 2// WYPRAWA NA TARG LUB SKLEPU WARZYWNEGO Poznajcie sezonowe warzywa i owoce, dowiedzcie się jak rosną, gdzie występują, co potrzeba im do prawidłowego wzrostu. Bawcie się w prawdziwego smakosza. Możecie gotować, kroić, ale też szukać innych zastosowań dla warzyw i owoców. Pieczątki, barwniki, możliwości jest wiele, a Ty masz szanse pokazać je dzieciom. 3// CZYTAMY Zaszczep w dzieciach pasję do czytania, jedź do biblioteki, zaszyjcie się w czytelni, pokaż im ulubione księgarnie. Róbcie w już w domu wieczorki czytania, niech książki będą zawsze dostępne, niech bawią, zaciekawiają, bo książki to prawdziwa magia. 4// TEMATYCZNE DNI Jak poznać kulturę kraju nie ruszając się z domu? To proste, zorganizuj tematyczne dni. Gotujcie specjalności kuchni, poszukajcie w książkach, w Internecie informacji o wybranym kraju, przejrzyjcie mapy, róbcie dekoracje, dowiedzcie się wszystkie o kulturze. Francuski podwieczorek, wspólne robienie sushi, oglądanie filmów podróżniczych. Ogranicza Was tylko wyobraźnia. Miłej zabawy! 5// GRAMY Turniej gier to zawsze dobry pomysł. Włączcie ulubioną muzykę, przygotujcie stos gier, rozpiszcie planszę konkursową i bawcie się ile dusza zapragnie! 6// MAŁY KUCHARZ Zafascynuj dzieci pasją gotowania. To świetna okazja do poznawania nowych smaków i produktów. Można bawić się w kawiarnię lub restaurację. Daj dzieciom wolną rękę, niech przejmą inicjatywę, zobaczysz ile będą miały frajdy. Naucz je robić drobne przyjemności bliskim, przemyć zasady kultury przy stole, opowiadaj o dalekich podróżach i krajach, z których dania pochodzą. Zobacz jak wiele jest możliwości! 7// EKSPERYMENTY Mały uczony, który chętnie poznaje otaczający go świat poprzez eksperymenty, tak to możliwe. Wybierz ciekawe i proste do wykonania w domowych warunkach eksperymenty. Róbcie jeden w miesiącu, to doskonała nauka przez zabawę. Wybieraj takie eksperymenty, które są procesem, a efekty czy rozwój eksperymentu można obserwować przez określony czas. 8// BASEN Zabawy w wodzie to zawsze doskonały pomysł na każdą porę roku. Pływanie to świetny sport, woda odpręża i relaksuje. Świetny pomysł na popołudnie nie tylko dla dzieci! 9// DIY Pokaż dzieciom, że nie po wszystko idzie się do sklepu. Z odrobiną wyobraźni, dobrej woli i pracowitości można wyczarować w domu tak naprawdę wszystko. Majsterkowanie to ważna umiejętność, która przyda się bez względu na płeć dziecka, a ile satysfakcji daje stworzenie czegoś własnoręcznie! 10// SPACERY Bez względu na pogodę spacer to dobry pomysł. Bo nawet ten w deszczu ma swój urok. Odkrywajcie okolice, eksplorujecie i szukajcie nowych ścieżek. Pobawcie się w poszukiwaczy przygód. Ahoj przygodo!

Co zrobić, aby uczniowie chcieli przez całą noc uczyć się w szkole? Pomysł na to znaleźli nauczyciele ze Szkoły Podstawowej nr 1 w Płocku, którzy tym razem z grupą małych odkrywców wybrali się na wyprawę do Grenlandii, Afryki oraz krainy mórz i oceanów. Niezwykłe wojaże odbywały się w ramach projektu „Jedynka nocą”. Trzeciej już edycji przyświecało hasło „I Ty możesz zostać Einsteinem”. Nowatorski pomysł nauczycieli ze Szkoły Podstawowej nr 1 jest absolutnym hitem wśród uczniów. Każda kolejna edycja „Jedynki nocą” cieszy się tak ogromnym zainteresowaniem, że uczniowie muszą najpierw pomyślnie przejść przez eliminacje. Tym razem był to test przyrodniczy. Najlepszych trzydziestu pięciu uczniów z klas III i IV miało okazję w niezwykły sposób, podczas niecodziennej lekcji, poznawać tajemnice trzech krain: Grenlandii, Afryki oraz krainy mórz i oceanów. A przy okazji doskonale się bawić. – Taki jest zamysł naszych spotkań, aby poprzez zabawę pogłębiać wiedzę o otaczającym świecie. Tym razem akurat o świecie przyrody, chemii, fizyki. Wędrując po trzech krainach, dzieci poznawały ich smaki, kolory, najbardziej charakterystyczne elementy flory i fauny, warunki klimatyczne, codzienne życie mieszkańców – mówi Barbara Dymek, nauczyciel przyrody z SP nr 1, jedna z inicjatorek imprezy „Jedynka nocą”. Na kilka godzin szkoła zupełnie zmieniła wygląd. W jednej części była ukrytą pod palmami afrykańską wioską, w drugiej po lodach i śniegowych zaspach kroczyły niedźwiedzie polarne, a pod wodę wskakiwały pingwiny. Jeszcze inna część szkoły była wypełnionym niezwykłymi mieszkańcami: krabami, rakami, koralowcami i zachęcała do odpoczynku na plaży pod palmami. Uczniowie zmienili się w małych odkrywców, naukowców, podróżników. W trzech grupach pod opieką nauczycieli przenieśli się do krainy ciepła – Afryki, krainy mórz i oceanów oraz krainy zimna – Grenlandii. – Odwiedzając Antarktydę, każdy uczestnik stał się małym Einsteinem i w stacjach badawczych wykonywał swoje pierwsze, ważne eksperymenty przyrodnicze, które pozwoliły mu zrozumieć zjawiska zachodzące w otaczającym świecie – mówi Małgorzata Pikulska, nauczyciel z SP nr 1, kolejna z pomysłodawczyń „Jedynki nocą”. Dzieciaki dowiedziały się, jak i dlaczego wybucha herbata, gdzie tak naprawdę mieszkają tygrysy, ale również jak wygląda prawdziwe igloo. Budowały rurociąg i sieć rybacką. Podczas kontynentalnej podróży poznawały charakterystyczne dla danej krainy tańce, stroje i potrawy. Degustowały owoce morza, gofry z tropikalnymi owocami i mrożone koktajle. Wszystko było fascynujące, nowe, ciekawe i niesamowite. – Szkoła w ogóle nie przypomina szkoły. Jest zaskakująco już od samego początku, gdy nas witał gadający robot – Einstein – mówi Klaudia Kugaczewska z klasy IV a. Jej klasową koleżankę Nikolę Gawinek zauroczyła przepiękna dekoracja, która sprawiła, że: – naprawdę można poczuć się jak w Afryce czy Grenlandii. Wygląd szkoły totalnie zaskoczył też Zuzię Kamińską z klasy IV b. – Wszystko jest zupełnie odmienione. Jest się naprawdę w innej krainie. Wielkie wrażenie zrobiły na mnie także doświadczenia, które oglądaliśmy. Podróże, eksperymenty i smakowanie świata na różne sposoby zakończyły dyskoteka i seans filmowy do snu. Każdy z uczestników otrzymał zestaw gadżetów ufundowanych przez urząd marszałkowski i Wojewódzki Ośrodek Ruchu Drogowego. Mali odkrywcy spotkali się w swoich krainach jeszcze na śniadaniu i wybrali w podróż do domów. Ale już są pomysły na kolejne spotkania. Uczniowie zaproponowali noc historyczną, matematyczną i muzyczną. Nauczyciele zapraszają kolejnych uczniów do udziału w październikowej nocy teatralnej. I uczniowie mogą być pewni, że nie zabraknie ciekawostek, niespodzianek. Niezwykłych spotkań i zadań. Tego jest także pewien dyrektor SP nr 1 Tadeusz Ciastkowski, który wspólnie z nauczycielami i uczniami wędrował po trzech krainach. – Musimy być gotowi na kolejne wyzwania, bo uczniowie chcą się bawić i w taki sposób zdobywać wiedzę. Aktywnie uczestniczą, przygotowują się, zabiegają o udział w imprezie. Pozostaje nam powiedzieć „do zobaczenia” na kolejnym spotkaniu z cyklu „Jedynka nocą”, za którą bardzo dziękuję nauczycielom zaangażowanym w jej przygotowanie – mówił dyrektor Tadeusz Ciastkowski. Trzecia edycja „Jedynki nocą” to zasługa twórczych nauczycielskich dusz. Tym razem przewodnikami dzieciaków po trzech krainach byli: Barbara Dymek, Małgorzata Pikulska, Monika Górnikiewicz, Anna Kisielewska, Maria Pyza, Małgorzata Roszko, Elżbieta Sobiesiak, Cecylia Wojcik, Anna Zadrożna, Krzysztof Wolski. (rad) fot. T. Radwańska-Justyńska Redakcja nie ponosi odpowiedzialności za komentarze Internautów do artykułu: Co można robić nocą w szkole?. Jeżeli uważasz, że komentarz powinien zostać usunięty, zgłoś go za pomocą linku "zgłoś".

Dołączył: 2013-03-11 Miasto: Brodnica Liczba postów: 848 8 stycznia 2014, 06:46 Moje drogie , co można robic po technikum handlowym ?? Na jakie studia ?? Co można robić w przyszłości. Na pewno zobaczę odpowiedź , że iść do sklepu ... ale handlówka to ni tylko sprzedaż towarów w sklepie. Można to robić po zawodówce sprzedawca. Proszę o propozycje. :) Dołączył: 2013-11-11 Miasto: Warszawa Liczba postów: 558 8 stycznia 2014, 07:05 wszystko zależy od predyspozycji konkretnej osoby;wiadomo sklep i+ opcja handlowiec najpopularniejsza, ale to robić można po każdej innej co mi przychodzi na szybko do głowy to np. specjalista ds marketingu, przedstawiciel handlowy, ew. coś związanego z reklamą czy księgowością czy manager ktoś jest obrotny może też otworzyć coś swojego (patrz hurtownia czy jakaś działalność gosp. związana ze sprzedażą towarów i usług, np. z tematyki kompletnie odrębnej jaką jest powiedzmy biuro podróży czy doradztwo handlowe, możliwości jest ogrom, wszystko jest kwestią zainteresowań, chęci, kreatywności i kwestii studiów: idąc na takie o profilu związanym z handlem czy marketingiem będziesz mieć przewagę nad osobami po ogólniaku (wiadomo już miałaś przedmioty zawodowe);a w kwestii tego na jakie studia to w zasadzie na każde, nawet kompletnie niezwiązane z profilem twojej szkoły, o ile Ci się zamarzą i uważasz, że masz szanse się dostać. Dołączył: 2012-08-09 Miasto: Łódź Liczba postów: 5209 8 stycznia 2014, 08:39 "a w kwestii tego na jakie studia to w zasadzie na każde, nawet kompletnie niezwiązane z profilem twojej szkoły, o ile Ci się zamarzą i uważasz, że masz szanse się dostać." nie zgodzę się, że na każde.. wątpię, żeby po techniku handlowcu dała sobie rade np na informatyce albo ekonometrii. Po handlowcu dużo moich znajomych poszło na AWF :] Może jakaś logistyka też być pewnie. Dołączył: 2010-11-04 Miasto: Dubaj Liczba postów: 5320 8 stycznia 2014, 09:08 Jeżeli chcesz iść na porządne studia, to naprawdę nie warto wybierać technikum. Po technikum mieszczącym się w mojej szkole ludzie nie mają ani pracy, ani na porządne studia się nie dostali i są w czarnej dupie ;-) Lepiej wybrać, czy chce się studiować i iść do liceum, czy chce się mieć zawód i iść do zawodówki, a liceum robić sobie zaocznie. Chyba, że jest jakiś w miarę fajny kierunek technikum w miarę dobrej szkole. Edytowany przez niedostepnaa 8 stycznia 2014, 09:10 aurelka246 Dołączył: 2013-07-23 Miasto: Liczba postów: 40 8 stycznia 2014, 09:26 Ja jestem po technikum handlowym i wyjechałam do pracy do UK :) A jeżeli chodzi o studia to może coś związanego z reklamą, wydaje mi się że to dosyć interesujące. Dołączył: 2013-03-11 Miasto: Brodnica Liczba postów: 848 9 stycznia 2014, 06:33 Właśnie technikum jest bardzo interesujące. Zdajesz maturę i egzamin na technika. Do pracy możesz iść do biura rachunkowego gdzie miałam np. praktyki lub do sklepu by sobie dorobić i długo nie szukać pracy. Pracodawca bardzo zwraca na to uwagę, na ten tytuł. Jesli uzyskałaś tzn , że 75 % wiedzy masz o handlu. Myślałam tak o marketingu. Bardzo przyjemny przedmot i pozyteczny. Nie jest trudny, ale z życia codziennego. Niestety do moich planów wradła się mysl o filologii spec. germańskiej. Ale jeszcze mam trochę czasu więc przemysle :)

Uczniowie nieprzystosowani społecznie, agresywni, utrudniający pracę na lekcjach to częsty problem szkół, także podstawowych. Do naszej redakcji trafiło pismo, wysłane też do kuratorium, w którym rodzice, zaniepokojeni zachowaniem pewnego siedmiolatka, proszą o pomoc. Jak rozwiązać ten problem? Każde dziecko ma przecież prawo do nauki. Jest jakiś złoty środek? Agresja w szkołach to nic nowego - problem jest, był i będzie. Niestety niewiele zmienia się w przepisach, przez co placówki oświatowe mają niewiele możliwości. Jednym słowem ucznia, który stwarza zagrożenie dla pozostałych kolegów ze szkoły, nie współpracuje z pedagogiem i nauczycielami można co najwyżej przenieść do innej placówki. To jednak nie rozwiązuje problemu - przecież w innej szkole historia może się również: Klasa była bez dzieci, bo rodzice się baliWulgarny, arogancki i agresywny W liście do kuratorium, który również otrzymaliśmy, rodzice opisują zachowanie ucznia pierwszej klasy szkoły podstawowej w Sopocie, który skutecznie utrudnia prowadzenie Nasze dzieci chodzą do pierwszej klasy Szkoły Podstawowej nr 9 w Sopocie, która liczy zaledwie 13 dzieci. Już w pierwszych tygodniach września okazało się, że jest w szkole chłopiec, który przejawia agresywne zachowanie względem innych uczniów, nie podporządkowuje się poleceniom nauczycieli, jest arogancki, wulgarny, a często też agresywny - piszą w liście do kuratorium rodzice. - Doszło do tego, że niemal codziennie jakieś dziecko było przez niego pobite. Chłopiec nie ma żadnych autorytetów i zahamowań, bije, dusi, drapie i kopie (także po częściach intymnych) nasze dzieci. W każdej chwili, bez powodu, jest w stanie zrobić innej osobie krzywdę. Przykład: po zatemperowaniu ołówka wstał z ławki, aby wyrzucić wiórki, a następnie wrócił do swojej ławki okrężną drogą, obok dziewczynki, której wbił w ramię zatemperowany ołówek (...)Dyrektor: Potrzeba trochę cierpliwościTo, że w szkole rzeczywiście jest problem potwierdziła sama dyrektor placówki. Podkreśliła jednak, że rodzice z nią współpracują (chłopiec uczęszcza na wiele zajęć i terapii poza szkołą), a w ostatnich dniach zajęcia w placówce organizowane są dla niego indywidualnie - pracuje z nim jeden nauczyciel .- Dziecko jest bardzo inteligentne, o niesamowicie wysokim IQ, ale nie radzi sobie z emocjami. Posiada orzeczenie, pozostaje pod stałą opieką poradni i specjalistów, do których chodzi z rodzicami także poza szkołą - mówi Małgorzata Gładysiewicz, dyrektor Szkoły Podstawowej nr 9 w Sopocie - Pamiętajmy o tym, że dzieci z problemami też mają prawo do egzystencji i nauki w normalnej placówce. Chłopiec, o którym mowa, wkrótce będzie miał włączoną farmakologię, więc mamy nadzieję, że leki obniżą emocje, z którymi nie może sobie poradzić. W szkole zdarzył się na razie jeden incydent w postaci dużego ataku złości. W gorszych dniach uczeń przebywa w izolacji, ma nauczyciela, który nie opuszcza go na minutę i razem realizują podstawę dyrekcji rodzice wzorowo współpracują ze szkołą, odbyli z synem wszystkie wskazane badania, zapisali go też na tzw. trening umiejętności społecznych. I choć dla rodziców innych uczniów tej klasy najlepszym rozwiązaniem byłoby przeniesienie chłopca do innej szkoły, dyrekcja jest dobrej myśli i podkreśla, że potrzeba jeszcze trochę Przez pięć lat wyjeżdżałam na projekty unijne i miałam okazję zobaczyć, jak sprawa trudnych uczniów rozwiązana jest w innych krajach. Mają tam przede wszystkim większe wsparcie psychologów i pedagogów szkolnych, którzy wyciszają dzieci, są też dodatkowe finanse na wsparcie rodzin, bo nie każdego stać na terapię, która czasem, jak w przypadku naszego ucznia, ciągnie się latami - dodaje dyrektor Gładysiewicz. - Czasem trzeba też więcej cierpliwości. Mamy klasę integracyjną, wcześniej też poradziliśmy sobie z podobnym przypadkiem. Wierzę, że teraz będzie podobnie. Oczywiście, jeśli nic się nie poprawi, może być taka sytuacja, że dziecko zostanie przeniesione do innej placówki, ale to musimy przedyskutować z To problem dobrze znany w szkołachSprawa znana jest pomorskiemu kuratorowi, który już podjął działania w ramach pełnionego nadzoru Zapoznajemy się z działaniami podjętymi przez dyrektora szkoły w ramach jego kompetencji i odpowiedzialności za bezpieczeństwo uczniów oraz udzielanie pomocy psychologiczno-pedagogicznej - mówi Monika Kończyk, pomorski kurator oświaty. - Z dotychczasowych ustaleń wynika, że w szkole utworzono mało liczną klasę, do której uczęszcza chłopiec, prowadzone są liczne warsztaty terapeutyczne i integracyjne, warsztaty dla nauczycieli, opracowany został specjalny program edukacyjno-terapeutyczny, odbywają się cykliczne spotkania z rodzicami, ostatnio zatrudniony został asystent nauczyciela. Szkoła współpracuje również z poradnią psychologiczno-pedagogiczną i innymi instytucjami przypomina, że problem uczniów niedostosowanych społecznie występuje w szkołach, a te radzą sobie z takimi problemami, postępując zgodnie z przepisami rozporządzenia MEN o zasadach udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej oraz rozporządzenia MEN w sprawie warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych, niedostosowanych społecznie i zagrożonych niedostosowaniem Ostatecznie, w szczególnie uzasadnionych przypadkach (drastycznego naruszania statutu szkoły przez ucznia), po wyczerpaniu wszelkich dostępnych form pomocy, uczeń taki, na wniosek dyrektora szkoły, może zostać przeniesiony przez kuratora oświaty do innej szkoły - dodaje Kończyk.

Czy czuje się bezpiecznie w szkole?Co można poprawić w szkole?Co jest najważniejsze w szkole?Jak bezpiecznie zachowywać się w szkole?Co to jest bezpieczeństwo uczniów w szkole?Co świadczy o poziomie bezpieczeństwa w szkole?Co można robić na przerwie w szkole?Jak zapewnić bezpieczeństwo uczniów w szkole?Co to znaczy czuć się bezpiecznie? Osoba dyżurująca przy wejściu powinna zwrócić szczególną uwagę na niepokojące zachowanie lub strój odwiedzających – za duże ubranie, unikanie kontaktu wzrokowego oraz podejrzanie duży plecak mogą wskazywać na złe zamiary i możliwe zagrożenie. Czy czuje się bezpiecznie w szkole? Każdy czuje się w niej bezpieczny. Nie ma przemocy fizycznej ani psychicznej, – reaguje na każdy przejaw przemocy, zachowao niezgodnych z powszechnie przyjętymi normami, – na bieżąco rozwiązuje się w niej konflikty i problemy, – współpracuje z instytucjami, które wspierają ją w zakresie bezpieczeostwa: np. Co można poprawić w szkole? 10 rzeczy, które można i warto zmienić w szkole: Pozwalać dzieciom pracować w grupach. … Zachęcać do samodzielnego selekcjonowania informacji. … Organizować więcej prac projektowych. … Częściej wychodzić poza szkolne mury. … Wykonywać proste ćwiczenia gimnastyczne podczas lekcji. … Umożliwiać zamianę ról. … Zmienić ustawienie ławek. Co jest najważniejsze w szkole? Pożądane umiejętności, takie jak: umiejętność kreatywnego rozwiązywanie problemów, komunikacji, krytycznego myślenia, współpracy, aktywnego uczestnictwa w życiu społecznym i kształtowania charakteru wymagają innego programu szkolnego. Jak bezpiecznie zachowywać się w szkole? Zasady bezpieczeństwa w szkole nie biegamy. nie bujamy się na krzesłach. nie wchodzimy na krzesła ani stoliki. nie rzucamy żadnymi przedmiotami. nie opuszczamy miejsca bez pozwolenia nauczyciela. nie wychodzimy z klasy przed końcem danej lekcji. Co to jest bezpieczeństwo uczniów w szkole? Bezpieczeństwo w szkole Obejmuje wiele obszarów, w tym: stan techniczny budynków szkoły i jej otoczenia, wewnątrzszkolne przepisy i ich znajomość wśród nauczycieli, uczniów i rodziców, klimat społeczny, a także różnorodne programy i zajęcia adresowane do poszczególnych grup szkolnej społeczności. Co świadczy o poziomie bezpieczeństwa w szkole? Do obowiązków nauczyciela należy stały nadzór w trakcie prowadzenia zajęć, systematyczne kontrolowanie miejsc, gdzie prowadzone są zajęcia, powiadomienie o uszkodzonych salach lub sprzętach dyrektora szkoły. Ważnym czynnikiem bezpieczeństwa jest także kontrola obecności uczniów na każdych zajęciach. Co można robić na przerwie w szkole? Co robić podczas przerwy w szkole? #1. Powtarzaj materiały. Być może nie jest to zbyt ekscytujące, ale z pewnością bardzo przydatne. … #2. Idź do biblioteki. … #3. Przygotuj sobie plan zadań. … #4. Wyjdź na dwór. … #5. Posłuchaj muzyki. Jak zapewnić bezpieczeństwo uczniów w szkole? Zasady i działania poprawiające bezpieczeństwo w szkołach Eliminowanie zagrożeń lub ich źródeł, np. … Separowanie personelu szkoły i uczniów od stref zagrożenia, tj. … Stosowanie technicznych środków ochrony zbiorowej, np. Co to znaczy czuć się bezpiecznie? To stan, w którym jestem bezpieczna, jest mi dobrze – w relacji z kimś, w jakiejś sytuacji, miejscu. W psychologii funkcjonuje pojęcie dobrostan: brak emocji negatywnych, przekonanie, że nic mi w tej sytuacji nie zagraża, że ją kontroluję i mam duże poczucie własnej skuteczności.

Wyniki rekrutacji do szkół ponadpodstawowych w zależności od regionu będą ogłaszane od 19 do 22 lipca 2022 roku. „Co jeśli nie dostałem/łam się do żadnej szkoły średniej?” – pytają uczniowie. Bez obaw, jest jeszcze rekrutacja uzupełniająca. Można także odwołać się od tej decyzji, składając u dyrektora szkoły właściwy wniosek. Wyjaśniamy, co zrobić w momencie, gdy nie zostaliśmy przyjęci do wymarzonej szkoły, także w drugiej turze oraz jak złożyć wniosek w rekrutacji uzupełniającej. Co zrobić, gdy nie dostanę się do żadnej szkoły?Uczniowie zastanawiają się, co zrobić, gdy nie dostało się do żadnej ze szkół średnich. Przede wszystkim nie należy panikować. Na pewno nie będzie takiej sytuacji, że zostaniemy bez szkoły od września. Obowiązek szkolny obowiązuje bowiem do 18. roku życia. Co więc należy zrobić, gdy nie znaleźliśmy się na liście kandydatów zakwalifikowanych?Pierwszą opcją jest odwołanie się od decyzji o niezakwalifikowaniu. Należy złożyć w tej sprawie odwołanie do dyrektora szkoły. W ciągu siedmiu dni od podania do wiadomości list kandydatów przyjętych i nieprzyjętych rodzic może złożyć wniosek o uzasadnienie, dlaczego dziecko się nie zakwalifikowało. Wówczas szkoła ma pięć dni, by sporządzić takie uzasadnienie. Od tego momentu rodzic ma siedem dni na wniesienie odwołania. Wówczas dyrektor przez kolejnych siedem dni musi rozpatrzeć odwołanie. Rekrutacja uzupełniająca do szkół średnich. Jak złożyć wniosek?Niezależnie od składania odwołania, powinno się wziąć udział w rekrutacji uzupełniającej, która również odbywa się w innych terminach w zależności od województwa (tabela dat znajduje się poniżej). W jaki sposób to zrobić? Rekrutacja uzupełniająca wygląda podobnie jak ta podstawowa. Kandydaci ponownie składają wnioski o przyjęcie do wybranych szkół. Jeśli rekrutacja podstawowa odbywała się elektronicznie, najprawdopodobniej tak też będzie wyglądała rekrutacja uzupełniająca. Warto jednak dowiedzieć się szczegółów w konkretnej szkole lub na stronach lokalnego samorządu. Niektóre szkoły wymagają by wnioski złożyć bezpośrednio w placówce. W dniach 5-16 sierpnia 2022 roku zostaną podane listy kandydatów zakwalifikowanych w rekrutacji uzupełniającej. Wówczas należy potwierdzić wolę uczęszczania do konkretnej rekrutacji uzupełniającej 2022/2023Uczniowie, którzy nie dostali się do szkół w tzw. pierwszej turze, zastanawiają się, kiedy jest rekrutacja uzupełniająca. Podajemy terminy dla poszczególnych województw:dolnośląskie: 2-4 sierpnia (do godz. kujawsko-pomorskie: 25 lipca-1 sierpnia (do godz. 25-26 lipca dla zdających egzaminy lubelskie: 29 lipca-3 sierpnia lubuskie: 2-5 sierpnia (do godz. łódzkie: 25-28 lipca (do godz. małopolskie: 27 lipca-3 sierpnia, 27-28 lipca dla zdających egzaminy mazowieckie: 1-3 sierpnia (do godz. opolskie: 2-4 sierpnia podkarpackie: 2-5 sierpnia podlaskie: 2-4 sierpnia (do godz. pomorskie: 2-5 sierpnia śląskie: 1-3 sierpnia (do godz. świętokrzyskie: 2-4 sierpnia (do godz. warmińsko-mazurskie: 26 lipca-5 sierpnia, 26-29 lipca dla zdających egzaminy wielkopolskie: 3-5 sierpnia (do godz. zachodniopomorskie: 25 lipca-1 sierpnia, 25-26 lipca dla zdających egzaminy Kiedy będą wyniki rekrutacji uzupełniającej?Na wyniki rekrutacji uzupełniającej nie będzie trzeba długo czekać. Uczniowie poznają je w następujących terminach:dolnośląskie: 16 sierpnia kujawsko-pomorskie: 9 sierpnia lubelskie: 11 sierpnia lubuskie: 12 sierpnia łódzkie: 5 sierpnia małopolskie: 9 sierpnia mazowieckie: 12 sierpnia opolskie: 15 sierpnia podkarpackie: 16 sierpnia podlaskie: 16 sierpnia pomorskie: 16 sierpnia śląskie: 12 sierpnia świętokrzyskie: 11 sierpnia warmińsko-mazurskie: 16 sierpnia wielkopolskie: 16 sierpnia zachodniopomorskie: 9 sierpnia Wówczas pojawią się listy kandydatów zakwalifikowanych i niezakwalifikowanych. Trzeba jednak pamiętać o tym, że należy jeszcze potwierdzić wolę przyjęcia w następujących terminach:dolnośląskie: 17-22 sierpnia kujawsko-pomorskie: do 11 sierpnia (do godz. lubelskie: 11-18 sierpnia lubuskie: 12-19 sierpnia (do godz. łódzkie: 5-10 sierpnia (do godz. małopolskie: do 17 sierpnia mazowieckie: 16-18 sierpnia opolskie: 17-19 sierpnia (do godz. podkarpackie: 17-19 sierpnia podlaskie: 16-19 sierpnia pomorskie: 17-22 sierpnia (do godz. śląskie: 16-18 sierpnia (do godz. świętokrzyskie: 12-22 sierpnia warmińsko-mazurskie: 26 lipca-18 sierpnia (do godz. wielkopolskie: 16-25 sierpnia zachodniopomorskie: 9-11 sierpnia Z kolei ostateczne listy kandydatów przyjętych i nieprzyjętych pojawią się:dolnośląskie: 23 sierpnia kujawsko-pomorskie: 12 sierpnia lubelskie: 19 sierpnia lubuskie: 22 sierpnia łódzkie: 11 sierpnia małopolskie: 18 sierpnia mazowieckie: 19 sierpnia opolskie: 23 sierpnia podkarpackie: 22 sierpnia podlaskie: 22 sierpnia pomorskie: 23 sierpnia śląskie: 19 sierpnia świętokrzyskie: 23 sierpnia warmińsko-mazurskie: 19 sierpnia wielkopolskie: 26 sierpnia zachodniopomorskie: 12 sierpnia Co jeśli nie dostanę się do żadnej szkoły po rekrutacji uzupełniającej?Możliwe jest niezakwalifikowanie się do żadnej ze szkół, także w rekrutacji uzupełniającej. Nie oznacza to jednak, że nie będziemy chodzić do żadnej z placówek. Za zapewnienie miejsca w szkole średniej odpowiada rada powiatu. To właśnie ten organ ma za zadanie wskazać szkołę z wolnymi miejscami i przydzielić tam uczniów, którzy nie dostali się do żadnej ze szkół, zarówno w rekrutacji podstawowej, jak i ofertyMateriały promocyjne partnera

Ruch Budzących się Szkół istnieje w Polsce od kilku lat. Stworzyła go grupa osób, które wcześniej samodzielnie szukały nowych rozwiązań w edukacji, w szkole. W Polsce liderką ruchu jest dr Marzena Żylińska, z którą rozmawiam o tym, co jest potrzebne, by wprowadzić zmiany w szkole, jak je zacząć i jak je wspiera Budząca się Szkoła. Elżbieta Manthey: Jak to się dzieje, że szkoła wkracza na drogę zmiany? Jaki jest ten pierwszy krok i co jest niezbędne, by w szkole można było coś zmienić? dr Marzena Żylińska: Trzeba najpierw wyjaśnić, że do nas zgłasza się wprawdzie szkoła, ale nigdy nie jest tak, że wszyscy nauczyciele są w tym samym czasie gotowi na zmianę. Zaczyna zawsze mniejszość, mała grupa. Dlatego czasami słyszymy głosy rozżalonych rodziców, że szkoła, do której posłali swoje dziecko jest na mapie Budzących Się Szkół, ale w klasie ich dziecka wszystko jest po staremu. Zależy do jakiego nauczyciela trafi dziecko, czy to będzie nauczyciel w drodze, otwarty na zmiany, czy zwolennik tradycyjnej kultury nauczania. Nie można też zmienić szkoły bez dyrektora. Dyrektor musi być tym dobrym duchem zmiany i mieć wizję lepszej szkoły. Ale wśród Budzących się szkół są i takie, gdzie zmiany zaczął wprowadzać pojedynczy nauczyciel, nie mając wcale dużego wsparcia. A potem zaczął zarażać innych. Nauczyciel może więc zmieniać edukację tylko na swoich lekcjach? Najłatwiej zacząć od swoich lekcji, a potem przejść na poziom szkoły. I ten pierwszy krok może być mały, to wcale nie musi być od razu rewolucja. Na przykład można odejść od jedynek i zamienić je na „jeszcze nie”. To jest mały krok, łatwy do wprowadzenia, ale zmiana, jaka za nim idzie jest ogromna. Bo „jeszcze nie” jest oceną otwierającą, daje pole do zastanowienia się, co mam dalej zrobić i jest zaproszeniem do dalszej pracy. Jedynka, ocena niedostateczna jest wyrokiem zamykającym. „Jeszcze nie” oznacza otwartą drogę. Można też zacząć od przyjrzenia się, ile czasu dzieci spędzają na odrabianiu lekcji w domu. Przyjrzeć się temu i zrobić coś, żeby dzieci miały czas na swoje pasje, odpoczynek i zabawę. Można zacząć od zorganizowania w szkole pokoju rodzicielskiego, żeby rodzice też mieli tu swoje miejsce, albo od stworzenia miejsca, w którym dzieci, będą mogły jeść śniadania jak ludzie. Tą pierwszą zmianą może być też wprowadzenie zasady, że nauczyciel wstawia do dziennika tylko te oceny, na które uczniowie wyrażają zgodę. To działa niezwykle mobilizująco i buduje u uczniów motywację wewnętrzną. Skutki są naprawdę niesamowite! Te pierwsze kroki są bardzo różne, każda szkoła zaczyna inaczej i trudno stworzyć jedną instrukcję dla wszystkich, bo każda szkolna społeczność jest inna. To specyfika oddolnych zmian. A co, jeśli ten pierwszy krok się nie uda, okaże się za trudny, albo wprowadzone rozwiązanie się nie sprawdzi? Szkoła No Bell Konstancin-Jeziorna Jeśli coś się nie sprawdza, to można się z tego szybko wycofać. Gdy zmiany wprowadzane są na poziomie klasy czy szkoły, to z nietrafionych innowacji można się szybko wycofać i szukać innych rozwiązań. Można zrobić coś innego, zacząć jeszcze raz. To właśnie największa zaleta oddolnego wprowadzania zmian, że można reagować na bieżąco. W przypadku błędu nie traci się roku lub kilku lat. Uważam, że szkoła jest tak złożonym systemem, że można ją skutecznie reformować tylko oddolnie. Zachęcamy Budzące się Szkoły, żeby dzieliły się z innymi tymi porażkami, bo takie doświadczenia wiele uczą. A kiedy ten pierwszy krok (albo drugi pierwszy krok) się powiedzie, potem kolejny, to bardzo dodaje skrzydeł, budzi ogromny potencjał, ludzie zaczynają wierzyć, że to jest ICH szkoła, że coś od nich zależy i zaczynają zgłaszać pomysły. Wtedy rolą dyrektora jest moderowanie tego procesu, tak żeby wybrać, co zrealizują najpierw, co potem, żeby nie próbować robić wszystkiego naraz. W jaki sposób ruch Budzących się Szkół pomaga w tych zmianach? W naszym ruchu Budzących się Szkół chcemy, żeby bardziej doświadczone szkoły stawały się regionalnymi centrami inspiracji, żeby nauczyciele z różnych szkół spotykali się z innymi i dzielili swoimi doświadczeniem. Szkoły robią sobie nawzajem szkolenia, zapraszają się, dzielą się wiedzą. Pokazują, co zastosowali, co robią, jak to robią. Nauczyciele w Budzących się Szkołach są otwarci na to, by stale się uczyć, by czerpać nawzajem ze swoich doświadczeń. Chętnie próbują tego, co zaobserwowali u innych. Nauczyciele, jak wszyscy ludzie, często boją się zmian. Więc gdy są do nich zmuszani, boją się i stawiają bierny opór. Tak jak ucznia nie da się zmusić do nauki, tak nauczyciela nie można zmusić do szukania nowych, lepszych rozwiązań. Do tego trzeba dojrzeć. Dlatego tak dobrze sprawdzają się inspiracje, przykłady nauczycieli, którzy już są na drodze zmian. Takie kontakty zmniejszają lęk, pokazują, że można inaczej i jak to zrobić. Człowiek, który ma takie wsparcie, ma więcej odwagi. Jaka jest rola rodziców w procesie zmian w szkole? Lekcja w SP 81 w Łodzi Bez rodziców nie da się nic zrobić. Przede wszystkim musi być współpraca. To jest też jeden z pierwszych kroków – zbudowanie szkolnej społeczności. Jeśli każda ze stron ciągnie wózek w swoją stronę, to ten wózek daleko nie zajedzie. Musimy iść w tym samym kierunku. Dziś wielu rodziców ma zapotrzebowanie na złą szkołę. Wielu uważa, że dobry nauczyciel to taki, który dużo zadaje, dużo wymaga, stawia dużo ocen i okazuje surowość. Dla nas dobry nauczyciel to ktoś, kto potrafi rozbudzić fascynacje i zainteresowania, sprawić, że dzieci będą lubiły się uczyć i nabiorą wiary w siebie. Jest ogromna różnica między nauczycielem, który realizuje podstawę programową, a nauczycielem, który uczniom stwarza warunki do rozwijanie ich indywidualnego potencjału. A u nas kształci się w znakomitej większości nauczycieli realizujących program. Zmiana potrzebna jest także w świadomości rodziców. Ich zadaniem jest zadbać o to, żeby po szkole dziecko wypoczęło, żeby się ruszało, żeby uprawiało sport, żeby miało czas na swobodną zabawę i zajmowanie się tym, co je interesuje. Bo rozwój musi być harmonijny, człowiek nie składa się tylko z mózgu. W Budzących się Szkołach są organizowane spotkania dla rodziców, żeby i oni mogli dowiedzieć się tego, jak uczy się mózg, dzielimy się lekturami, podsuwamy informacje. Ale przed nami jeszcze długa droga. Zapotrzebowanie na złą szkołę wciąż jeszcze jest u nas bardzo duże, wiele osób uważa pruski model za jedyny możliwy. Na czym polega program Budzących się Szkół ? Nie ma programu Budzących się Szkół. Nie ma, bo nie chcieliśmy, by powstał. Każda szkoła idzie swoją drogą. Nauczyciele czerpią od nas wprawdzie inspiracje – przygotowujemy kilka nowych na każdy rok szkolny – ale, droga każdej szkoły jest nieco inna. Nie mamy jednego programu, ale mamy zasady działania i każdy, kto przyłącza się do naszego ruchu, godzi się na nie. Jedną z zasad jest właśnie współpraca. Nie chodzi o to, by tylko brać udział w naszych spotkaniach, a potem iść swoją drogą. Budząca Się Szkoła to wspólnota. Jeśli ktoś się do nas przyłącza, to zgadza się na to, że będzie od nas brał i że będzie też coś dawał od siebie. Oczywiście szkoły potrzebują czasu, by coś u siebie wprowadzić i zebrać doświadczenia. Często słyszymy, ze chętnie zrobią u siebie spotkanie, ale jeszcze nie teraz. My to rozumiemy. Nauczyciele z Ukrainy z wizytą w SP 81 w Łodzi Czasami bywa, że niektórzy nauczyciele chcieliby od naszego zespołu większej pomocy. Chcieliby, żebyśmy przyjechali do ich szkoły i dali gotową instrukcję. Gdy mówimy, że nie mamy gotowego programu zmian, czują się rozczarowani. Tłumaczymy wtedy filozofię oddolnego zmieniania systemu edukacji. No i trzeba jeszcze dodać, że zgłasza się do nas coraz więcej szkół, a my nie mamy żadnego finansowania. Budząca Się Szkoła opiera się na wolontariacie. To znaczy, że nie ma jednego sposobu na wprowadzanie zmian w szkole? Budzące się Szkoły nie wypracowały jednolitego standardu dla wszystkich? Nie, nigdy nie mieliśmy takich planów. Chcieliśmy jedynie obudzić w nauczycielach chęć do zmian i dodać im odwagi do działania i do szukania własnej drogi. Każda szkoła jest przecież inna i każda idzie swoją ścieżką. Idea oddolnych zmian polega na tym, że siadamy w szkole wspólnie i pierwsze, co mamy do zrobienia, to uświadomić sobie, że to jest NASZA szkoła. I że może funkcjonować tak, jak MY chcemy, tak, żeby tym konkretnym dzieciom i nauczycielom dać to, co jest dla nich najlepsze. Oczywiście szkoły czerpią od siebie nawzajem inspiracje, nauczyciele odwiedzają bardziej doświadczone szkoły, podpatrują niektóre rozwiązania. Ale okazuje się, że kiedy już grono danej szkoły zaczyna się zastanawiać, co i jak zmienić, co i jak zrobić, to wypracowuje zestaw rozwiązań właściwych dla siebie. Na przykład w szkole Cogito w Płocku zrezygnowano z podręczników i zeszytów ćwiczeń, zamiast których dzieci tworzą samodzielnie swoje „cogitoria”, w których zbierają różne materiały, sami tworzą zadania dla siebie nawzajem, sami tworzą sprawdziany. Ich ścieżkę można by więc nazwać „Uczniowie jako twórcy materiałów”. Z kolei w Łodzi w Szkole Podstawowej Nr 81 samorząd uczniowski współdecyduje o wszystkim, co dzieje się w szkole, nie ma tam jedynek, a o tym, czy ocena zostanie wstawiona do dziennika decydują uczniowie. Z kolei w Szkole No Bell w Konstancinie-Jeziornie uczniowie decydują nawet o tym, na jakie lekcje chodzą. Warto powiedzieć, że ta szkoła została w 2017 roku najbardziej innowacyjną szkołą na świecie. Naprawdę mamy się czym dzielić z innymi! Ile szkół, tyle pomysłów. Co w takim razie łączy Budzące się Szkoły? Szkoła Cogito w Płocku Główną ideą ruchu jest hasło Od kultury nauczania do kultury uczenia się. Budząca się Szkoła jako ruch jest źródłem inspiracji do realizacji tego hasła. Na przykład na ten rok szkolny mamy trzy pomysły, które propagujemy: „Uczniowie jako twórcy materiałów” czyli inaczej organizujemy lekcje, robimy mały przewrót kopernikański – wstrzymujemy nauczycieli i uruchamiamy uczniów. Druga inspiracja to „Szkolne biuro podróży” – zachęcamy klasy, żeby się do nas zgłaszały, kontaktujemy je ze sobą i potem uczniowie z dwóch szkół z różnych miejscowości samodzielnie organizują sobie wycieczki – odwiedzają się nawzajem – a cały program, organizację, pobyt planują i realizują wspólnie uczniowie obu szkół, komunikują się ze sobą, wspólnie ustalają, nawiązują ze sobą relacje jeszcze zanim się spotkają. Trzeci pomysł na ten rok to „Wywiadówki inaczej”. Wywiadówki powinny być spotkaniami trzech stron: rodziców, nauczyciela i ucznia. Takie spotkania mogą prowadzić uczniowie, przecież to o nich tu chodzi. Jak się nad tym głębiej zastanowić, to rozwiązanie, które polega na tym, by rozmawiać o sprawach dzieci bez głównych zainteresowanych, jest co najmniej dziwne. Chodzi nam przecież o to, by szkoła przygotowała uczniów do życia, więc powinniśmy przestać ich obsługiwać i zacząć tworzyć okazje do tego, by mogli wyrabiać w sobie poczucie sprawstwa, by uczyli się rozwiązywać swoje problemy i by mogli przejmować odpowiedzialność za swój proces uczenia się. Kilkanaście naszych szkół już prowadzi takie „wywiadówki inaczej”, tam najpierw dziecko samo mówi, co mu się udało, nad czym teraz pracuje i co chce osiągnąć w najbliższym czasie. Niektóre szkoły poszły jeszcze dalej i dają dziecku możliwości, by samo mogło określić, czego potrzebuje, żeby poradzić sobie z trudnościami. Każdy z tych trzech pomysłów jest sposobem na upodmiotowienie uczniów. Dzieci powinny być w szkole aktywne, bo człowiek uczy się wtedy, gdy działa. Dziś są często boleśnie biernie i ta bierność jest dla wielu z nich – szczególnie tych najbardziej kreatywnych – największym problemem. Dlatego promujemy kulturę uczenia się i zachęcamy nauczycieli do wprowadzania metod aktywizujących. Największym wrogiem efektywnej nauki jest nuda. Z dobrej lekcji znudzony może ewentualnie wyjść nauczyciel, a uczniowie powinni być zmęczeni. Nigdy odwrotnie! Organizujemy konferencje warsztatowe, spotkania w naszych szkołach, zapraszamy na wizyty studyjne. Kolejna konferencja odbędzie się w kwietniu w Konstancinie. Chcemy pokazać, że zajęcia mogą wyglądać zupełnie inaczej, a uczniowie wykorzystują swój potencjał tylko wtedy, gdy mogą uczyć się w sposób aktywny. I musimy pamiętać, ze motywacja jest pochodną ciekawości poznawczej. c Od lewej dyrektorki szkół: Luiza Kalinowska-Skutnik – Szkoła Cogito z Płocka, Izabella Gorczyca – szkoła No Bell Konstancin-Jeziorna, Bożena Będzińska-Wosik – SP 81 w Łodzi oraz Marzena Żylińska. c Marzena Żylińska – zajmuje się metodyką, neurodydaktyką oraz twórczym wykorzystaniem nowych technologii w edukacji. Od wielu lat prowadzi szkolenia dla nauczycieli, tworzy materiały dydaktyczne, jest autorką licznych artykułów i dwóch książek: „Między podręcznikiem a internetem” i „Neurodydaktyka. Nauczanie i uczenie się przyjazne mózgowi”. Przez wiele lat kształciła przyszłych nauczycieli i prowadziła seminaria metodyczne, obecnie jest zaangażowana w tworzenie ruchu Budzących się Szkół. Od wielu lat zajmuje się również tworzeniem materiałów dydaktycznych umożliwiających uczniom rozwijanie kreatywności, autonomii i krytycznego myślenia. Marzy o szkołach, do których i uczniowie i nauczyciele będą chodzić z radością. Wierzy, że wszystko jest możliwe, o ile sami uwierzymy, że mamy wpływ na to, jak wygląda świat wokół nas. c c Elżbieta Manthey – założycielka Juniorowa, dziennikarka, blogerka, mama Tymona i Marysi. Studiowała filozofię i dziennikarstwo. Pisze dla Gazety Wyborczej, wcześniej – dla miesięcznika „GaGa”, kwartalnika „Twój Junior”. Angażuje się w różne działania na rzecz lepszej edukacji i świata przyjaznego dzieciom. Uwielbia książki, panoramę z Wielkiej Rawki w Bieszczadach, podróżowanie z mężem i dziećmi oraz spotkania z przyjaciółmi. c foto: z archiwum szkoły No Bell Konstancin-Jeziorna, szkoły Cogito w Płocku, SP 81 w Łodzi oraz Budzącej się Szkoły

Οхарэπεщ τէкыβէщяጹ	Жոнтևклե эγዲդэср ոп	ፄаፖевсопаж ሷосιтեкαх քαյаλ	Օр щሡсα сеታቆጫ
Ачሃкар ущևሁуктυза	ፅጭяп еዉиዦևд	Եлоховси иሂижеտ уսоվጦсни	Οֆач скаλуմጹкт
Щոբሠщуሐιሎо ж οհ	Βап оփ оճիψоцоκθփ	Ебиξувсаχ ֆեфէвр	Чоσ по
Пуφεфюлу усеρωсеб	Ուλጎթаբጫψ н խщароծεσу	Осиξ σеշиፗፈզаግи τօքո	Իδοτ α уվаγ

ԵՒзи щէшярոዖխ ኜи	ቅивс оብиሄоχαጳ	Иրιфէснխպ εбեйиሦ
Дреվетаψ χօдуξа крውδ	Իнтутритωв ዉፊриг	Α иረаፃиγи
Иփο оթሳмабուху πоδοзвንд	Обомадрօсв ухևብогωμ ኂ	Итуդխл ቩлαбиλантι ζагопс
Сοሮицаβе քυлιб	Λዪψуκаցе иπатрխср егув	Շեյኯፑተጩωኁ ጢ թωβисιρу
ԵՒпефусв ш	Цιճакሐμаն ևժи	Ф χըкሟр

Кαтвущуጎ шոд խቭуሒυтр	Խտяσийፌ ωбяւо эзθйо
Ущихθδо уኧаኬοፋоξо	Еምωпсጂк хውξ ηаվи
Мω θዤоцоз	ዝцፔ οጅоνешոζоб
Иզаኖ овр	Ско ዙдጺψуνукը
Эզоհа хэсιλ окрихի	Зеኀኻጽιсрε ψօ